Od dzieciństwa jestem osobą niepełnosprawną z 1 grupą. Od urodzenia mieszkam w rodzinnym domu rodziców. Mama zmarła w 1958 r., a ojciec w 1996. Mój brat, który już nie żyje, wyprowadził się z domu w 1959 r., miał dwoje dzieci, które teraz domagają się spadku (chcą spłaty, niestety nie mam pieniędzy na wymaganą przez nie kwotę). Mam też siostrę, która wyprowadziła się z rodzinnego domu w 1990 r., ale nadal mi pomaga. Rodzice nie pozostawili testamentu. Postanowieniem sądu z 1979 r. spadek po mojej mamie podzielono po 1/3 części na dzieci, tak samo po ojcu (postanowieniem z 2000 r.). Po śmierci matki, cały czas opiekowałam się domem i działką (ok. 10 ar) wraz z ojcem, a po śmierci ojca musiałam przeprowadzić gruntowne remonty z własnych środków, aby móc mieszkać w domu, który był wybudowany przed II wojną. Sama też opłacam podatki od 1997 r. (wcześniej z ojcem). Czy, jako jedyna zameldowana w domu rodzinnym, mogę wnieść sprawę o zasiedzenie po zmarłych rodzicach? W jakiej części, biorąc pod uwagę, że dziedziczę ustawowo.
Posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem, nabywa własność jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu, jako posiadacz samoistny, chyba, że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Po upływie trzydziestu lat, posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze. Zatem, aby osoba niebędąca właścicielem nabyła własność posiadanie musi być samoistne. Musi być też nieprzerywalne. Ustawa przewiduje dwa terminy zasiedzenia: 20 lat (w przypadku posiadanie w dobrej wierze) i 30 lat (w przypadku posiadania w złej wierze). Należy również mieć na uwadze, że jeżeli podczas biegu zasiedzenia nastąpiło przeniesienie posiadania, obecny posiadacz może doliczyć do czasu, przez który sam posiada, czas posiadania swego poprzednika. Jeżeli poprzedni posiadacz uzyskał posiadanie nieruchomości w złej wierze, czas jego posiadania może być doliczony tylko wtedy, gdy (łącznie z czasem posiadania obecnego posiadacza) wynosi trzydzieści lat. Stwierdzenie nabycia własności przez zasiedzenie następuje na podstawie orzeczenia sądowego wydawanego w trybie nieprocesowym. W celu stwierdzenia zasiedzenia należy wnieść do sądu rejonowego, właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości, wniosek. Orzecznictwo uznaje możliwość zasiedzenia udziału innych właścicieli w nieruchomości, jednak na tej podstawie nie nabędzie Pani prawa własności do całości nieruchomości ponieważ Pani, ojciec zmarł w 1996 r. Zatem 30 letni okres do zasiedzenie jego udziału w nieruchomości można liczyć dopiero od tej daty.
Na dzień dzisiejszy, nabyciu prawa własności do całości nieruchomości może służyć wniesienie do sądu wniosku od dział spadku. We wniosku spadkobierca powołuje się na postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku i przedstawia spis majątku, który ma być dzielony. Do wniosku należy dołączyć dowody stwierdzające, że nieruchomość stanowiła własność spadkodawcy, np. odpis z księgi wieczystej. Sąd, dokonując działu spadku, może przyznać prawo własności w całości na rzecz jednego ze spadkobierców ze spłatą na rzecz pozostałych. Uzasadnieniem dla przyznania Pani własności całości nieruchomości będzie fakt, że tylko Pani zamieszkuje nieruchomość i ją utrzymuje oraz ponosi nakłady remontowe. Wysokość należnych pozostałym spadkobiercom spłat określi sąd na podstawie opinii biegłego rzeczoznawcy majątkowego. Aby obniżyć wysokość spłat, może Pani żądać zaliczenia nakładów poczynionych na nieruchomość, a ponadto może Pani wnosić o rozłożenie spłat na raty.
2012-08-03