Art. 2 pkt 1 ustawy o ochronie praw lokatorów stanowi, że ilekroć mowa o lokatorze, należy przez to rozumieć najemcę lokalu lub osobę używającą go na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności, a art. 14 ustala, że sąd w wyroku orzekającym eksmisję ma zadecydować o uprawnieniu do lokalu socjalnego albo braku takiego uprawnienia wobec osób, których wyrok ten dotyczy. Na bazie tych unormowań Sąd Najwyższy stwierdził, że małżonek, któremu zgodnie z kodeksem rodzinnym przysługuje prawo do zamieszkiwania w mieszkaniu będącym osobistym majątkiem współmałżonka, jest lokatorem w rozumieniu ustawy o ochronie praw lokatorów.
Sąd Najwyższy stwierdził, że zgodnie z kodeksem rodzinnym, jeśli prawo do mieszkania przysługuje jednemu małżonkowi, drugi jest uprawniony do korzystania z tego mieszkania w celu zaspokojenia potrzeb rodziny. Skoro zatem żonie przysługiwało na podstawie art. 28 k.r.o. prawo do zamieszkiwania w mieszkaniu będącym własnością męża, to była ona lokatorem w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o ochronie praw lokatorów. W konsekwencji sąd musi zbadać, czy przysługiwało jej prawo do lokalu socjalnego z zasobów gminy.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21.03.2006 roku sygn. V CSK 185/05.
2006-03-21
powrót do listy orzecznictw