Porady prawneW przedmiotowej sprawie podatniczka zakupiła mieszkanie, a następnie przepisała je na córkę z mężem w zamian za opiekę, czyli zawarła umowę dożywocia. Zapytała fiskusa, czy z powodu, że zbycia lokalu dokonała przed upływem 5 lat od jego nabycia, to czy znajdzie zastosowanie dyspozycja zawarta w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, czyli czy będzie musiała odprowadzić podatek od przedmiotowego zbycia. Organ podatkowy orzekł, że w takiej sytuacji należy się podatek, gdyż umowa dożywocia jest umową odpłatną.
Sprawa trafiła do Wojewódzki Sąd Administracyjny, gdzie podatniczka wygrała sprawę, a następnie kasacją zajął się Naczelny Sąd Administracyjny, który również orzekł na jej korzyść. Sąd przyznał fiskusowi rację, że umowa dożywocia rzeczywiście ma charakter odpłatny, ale na tym podobieństwa w interpretacji się skończyły. Skład orzekający stwierdził, że przepis znajdujący się w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, czyli opodatkowanie zysku ze sprzedaży nieruchomości jest swoistym ograniczeniem swobody dysponowania prawem własności w związku z czym musi być interpretowany ściśle. W związku z powyższym w przedmiotowych przepisach mowa jest o cenie, która jest podstawą opodatkowania. Nie da się jednak przyjąć, że ceną takiej nieruchomości jest wartość świadczenia, jaką otrzymuje dożywotnik. Co więcej nie istnieją żadne przepisy wskazujące sposób przeliczania takiego świadczenia na cenę. Skoro przepis stanowi, że podatek należy się gdy odpłatne zbycie następuje na podstawie ceny, to nie będzie miał zastosowania w przypadku umowy dożywocia mimo odpłatnego jej charakteru.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 211/12
2014-03-04
powrót do listy orzecznictw
