Wnioskodawczyni nabyła wskutek spadku roszczenie o użytkowanie wieczyste nieruchomości. W wyniku przeprowadzonych postępowań administracyjnych i sądowych została ona kolejno współużytkownikiem, a w końcu jedynym użytkownikiem wieczystym nieruchomości. Sąd zobowiązał ją wskutek tego postępowania do spłaty na rzecz drugiego współużytkownika, wobec czego rozważa ona zbycie omawianej nieruchomości.
W celu pozyskania nabywcy zamierza ona zaangażować kilku pośredników nieruchomości, których miejscem działalności jest zarówno Unia Europejska, jak i kraje położone poza jej obszarem. Wynagrodzenie pośrednika może być w tym przypadku wysokie, wobec czego wnioskodawczyni postawiła pytanie, czy taki koszt może stanowić koszt uzyskania przychodu w świetle ustawy PIT i pomniejszać należny podatek.
Dyrektor KIS przeanalizował zasady obliczania podstawy podatku. Ustawa o podatku dochodowym szczegółowo wymienia wydatki, jakie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Są nimi udokumentowane koszty nabycia oraz nakłady zwiększające wartość nieruchomości poczynione w czasie posiadania, które zostały udokumentowane fakturami VAT lub dokumentami stwierdzającymi poniesienie opłat administracyjnych. Dodatkowo wskazał on, że za takie nakłady należy uznać wydatki modernizujące lub ulepszające nieruchomość, a także te o charakterze remontowym czy budowlanym.
Organ interpretacji podkreślił, iż koszty wynagrodzenia pośrednika należą do kosztów odpłatnego zbycia, które nie znajdują określenia w katalogu ustawowym. Nie ma przy tym znaczenia, czy podmiot świadczący taką usługę jest zarejestrowany jako płatnik podatku od towarów i usług – takie wydatki nie są bowiem kosztami nabycia, ale pomniejszają przychód jako koszty odpłatnego zbycia nieruchomości. Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona właśnie o koszty odpłatnego zbycia (np. opłaty notarialne, koszty pośrednictwa).
Interpretacja podatkowa Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 lutego 2018 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.434.2017.1.KKKrzysztof Janowski, radca prawny
2018-05-15
powrót do listy orzecznictw