Porady prawneW sprawie, która stała się podstawą rozstrzygnięcia NSA kilku właścicieli przeniosło na rzecz podatnika własność nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę o powierzchni 2513 m kw. za cenę 50 tys. zł. Urząd skarbowy wszczął postępowanie mające na celu określenie kwoty zobowiązania podatkowego podatku od czynności cywilnoprawnych od wskazanej wyżej umowy, równocześnie wzywając podatnika do podwyższenia wartości nieruchomości, ponieważ w jego ocenie wartość nabytego prawa wynosi 125 650 zł.
Ze względu na brak reakcji osoby wezwanej do urzędu skarbowego, instytucja ta powołała biegłego w celu wydania opinii dotyczącej wartości rynkowej nieruchomości na podstawie art. 6 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r., nr 101, poz. 649, z późn. zm., dalej: u.p.c.c.).
Rzeczoznawca majątkowy określił wartość rynkową nieruchomości na kwotę 84 800 zł. Podatnik wniósł do operatu szacunkowego zastrzeżenia, które jego zdaniem przesądzały o konieczności powołania nowego biegłego oraz prawidłowego oszacowania wartości przedmiotowej nieruchomości. W odpowiedzi na powyższe wezwanie rzeczoznawca podtrzymał dotychczasowe wnioski zawarte w operacie szacunkowym. Urząd skarbowy ustalił, na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez biegłego, wysokość podatku od nieruchomości.
Z kolei podatnik złożył odwołanie od decyzji urzędu skarbowego do izby skarbowej, gdyż jego zdaniem nabyta nieruchomość jest w całości gruntem rolnym, o czym świadczy np. decyzja w sprawie wymiaru podatku rolnego od działki. Ponadto stwierdził, że sporządzony przez biegłego operat szacunkowy zawiera błędy, dotycząca m.in. nieodpowiedniego doboru działek budowlanych do porównań zestawień cen nieruchomości znajdujących się w innych miejscowościach.
Dyrektor izby skarbowej podtrzymał decyzję naczelnika urzędu skarbowego, zaś decyzję organu podatkowego drugiej instancji uznał za słuszną sąd pierwszej instancji. Podatnik wystąpiła ze skargą do Naczelnego Sądu Administracyjnego. NSA uznał argumenty podatnika za słuszne, uchylił wyrok sądu pierwszej instancji i przekazał mu sprawę do ponownego rozpoznania.
W omawianej sprawie organy podatkowe nie sprawdziły, ile wyniosły ceny sprzedaży nieruchomości w analizowanym okresie. Tymczasem zgodnie z art. 6 ust. 2 u.p.c.c. wartość rynkową powinno się ustalić z uwzględnieniem miejsca położenia rzeczy. Ponadto organy podatkowe nie odniosły się do stanowiska podatnika odnośnie przeznaczenia omawianej działki w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę zagrodową.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 listopada 2011 r., sygn. akt II FSK 875/10).
2012-02-02
powrót do listy orzecznictw
