Porady prawneW orzecznictwie istniały poważne rozbieżności, co do możliwości orzekania nabycia nieruchomości w drodze zasiedzenia dla osoby, która o to nie wnosiła. We wcześniejszych wyrokach, sądy stały na stanowisku, że sąd nie powinien badać z urzędu, kto powinien być uczestnikiem postępowania o stwierdzenie zasiedzenia, a nabycie w ten sposób nieruchomości może nastąpić jedynie na rzecz osoby, która o to wnosiła. Ostatnimi czasy jednak, powstała odmienna koncepcja. Zgodnie bowiem z art. 609 par. 1 kpc do zgłoszenia wniosku o stwierdzenie zasiedzenia własności uprawniony jest każdy zainteresowany, a art. 610 par 1 kpc głosi, że w takim wypadku należy stosować przepisy o stwierdzeniu nabycia spadku. Jeden z nich, art 677 par. 1 przewiduje, że sąd stwierdza nabycie spadku przez spadkobierców, choćby były nimi inne osoby niż te, które wskazali uczestnicy postępowania. Na podstawie tych przepisów, niektóre składy orzekające doszły do wniosku, że sąd ma obowiązek badać z urzędu, kto powinien być uczestnikiem postępowania o stwierdzenie zasiedzenia i kto nabył w tym postępowaniu nieruchomość.
W wyniku powyższych rozbieżności, chcąc ujednolicić orzecznictwo, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego zadał pytanie, jak sądy powinny traktować takie sytuacje. Sąd Najwyższy w składzie 7 sędziów podjął uchwałę, w której stwierdził, że zasiedzenie nieruchomości może nastapić tylko na osobę będącą wnioskodawcą lub innym uczestnikiem postępowania.
Uchwała (7) Sądu Najwyższego z 11 czerwca 2015 r., sygn. akt III CZP 112/14
2015-06-25
powrót do listy orzecznictw
