Porady prawne
Sąd Najwyższy uznał, że jeśli w skład wspólnoty mieszkaniowej wchodzą właściciele lokali niemających liczników energii cieplnej, to wspólnota może podjąć uchwałę, by zarząd ustalił koszty przypadające na właścicieli poszczególnych lokali.
W rozpatrywanej sprawie energia jest dostarczana do punktu zdawczo-odbiorczego w budynku odbiorcy. Lokale te nie mają urządzeń służących do indywidualnego pomiaru zużytej energii. Stąd nie ma możliwości ustalenia rzeczywistego zużycia energii cieplnej. Na tle sporu miedzy wspólnotą a zarządem zarząd wystąpił do sądu o uchylenie uchwały, w której zobowiązano właścicieli lokali do spłaty zadłużenia za dostawę energii cieplnej.
Sąd I instancji stwierdził, że zaskarżona uchwała dotyczy zaległości za dostawę ciepła nie tylko do nieruchomości wspólnej, ale także do poszczególnych lokali, i wobec tego wykracza poza granice decydowania o ponoszeniu kosztów przez członków wspólnoty. Od wyroku wspólnota się odwołała.
Sąd okręgowy powziął wątpliwość i skierował pytanie do Sądu Najwyższego, który stwierdził, że do podstawowych kosztów zarządu nieruchomością wspólną zalicza się dostawę energii cieplnej w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, a za zobowiązania wynikające z tych dostaw odpowiada wspólnota. Natomiast wydatki związane z utrzymaniem lokalu ponosi jego właściciel. Jeśli więc uchwała dotyczy energii cieplnej zużytej na potrzeby ogrzania nieruchomości lokalowych, to wykracza poza materię, która może być przedmiotem uchwały. Sąd stwierdził jednak, że oddzielenie spraw dotyczących nieruchomości wspólnej od tych, które są właściwe tylko lokalom, często nie jest możliwe. Przykładem może być obowiązek uiszczania zaliczek na utrzymanie porządku i czystości, a więc także usuwanie nieczystości z nieruchomości wspólnej, mimo że pochodzą z lokali. W uchwale Sąd Najwyższy stwierdził więc, że wspólnota mieszkaniowa obejmująca właścicieli lokali, w których nie ma liczników pomiaru energii cieplnej, może podjąć uchwałę wyrażającą zgodę na ustalenie przez zarząd części kosztów związanych z eksploatacją instalacji cieplnej służącej do użytku właścicieli poszczególnych lokali.
Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 19.05.2006 roku sygn. akt III CZP 28/06.
W rozpatrywanej sprawie energia jest dostarczana do punktu zdawczo-odbiorczego w budynku odbiorcy. Lokale te nie mają urządzeń służących do indywidualnego pomiaru zużytej energii. Stąd nie ma możliwości ustalenia rzeczywistego zużycia energii cieplnej. Na tle sporu miedzy wspólnotą a zarządem zarząd wystąpił do sądu o uchylenie uchwały, w której zobowiązano właścicieli lokali do spłaty zadłużenia za dostawę energii cieplnej.
Sąd I instancji stwierdził, że zaskarżona uchwała dotyczy zaległości za dostawę ciepła nie tylko do nieruchomości wspólnej, ale także do poszczególnych lokali, i wobec tego wykracza poza granice decydowania o ponoszeniu kosztów przez członków wspólnoty. Od wyroku wspólnota się odwołała.
Sąd okręgowy powziął wątpliwość i skierował pytanie do Sądu Najwyższego, który stwierdził, że do podstawowych kosztów zarządu nieruchomością wspólną zalicza się dostawę energii cieplnej w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, a za zobowiązania wynikające z tych dostaw odpowiada wspólnota. Natomiast wydatki związane z utrzymaniem lokalu ponosi jego właściciel. Jeśli więc uchwała dotyczy energii cieplnej zużytej na potrzeby ogrzania nieruchomości lokalowych, to wykracza poza materię, która może być przedmiotem uchwały. Sąd stwierdził jednak, że oddzielenie spraw dotyczących nieruchomości wspólnej od tych, które są właściwe tylko lokalom, często nie jest możliwe. Przykładem może być obowiązek uiszczania zaliczek na utrzymanie porządku i czystości, a więc także usuwanie nieczystości z nieruchomości wspólnej, mimo że pochodzą z lokali. W uchwale Sąd Najwyższy stwierdził więc, że wspólnota mieszkaniowa obejmująca właścicieli lokali, w których nie ma liczników pomiaru energii cieplnej, może podjąć uchwałę wyrażającą zgodę na ustalenie przez zarząd części kosztów związanych z eksploatacją instalacji cieplnej służącej do użytku właścicieli poszczególnych lokali.
Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 19.05.2006 roku sygn. akt III CZP 28/06.
2006-05-19
powrót do listy orzecznictw
