Porady prawneW przedmiotowym przypadku było podobnie – Minister Finansów zmienił z urzędu wydaną interpretację, w której organ podatkowy uznał, że koszty związane z rozbiórką budynku nie mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, lecz na podstawie art. 22g ust. 4 ustawy o PIT zwiększą wartość początkową nowego środka trwałego i będą podlegały zaliczeniu w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne naliczane od jego wartości początkowej.
Prawdą jest, że przepisy art. 23 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazują, że: Art. 23. 1. Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:
1) (...)
6) strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.
Jednakże, jak wskazuje minister, przecież nie można zakładać sytuacji, że środki trwałe (w tym przypadku budynek) muszą tracić przydatność gospodarczą tylko z powodu zmiany rodzaju działalności.
Należy wskazać, że pojęcie likwidacji (nie mającej definicji ustawowej) jest w orzecznictwie i doktrynie interpretowane nie tylko jako fizyczne pozbawienie bytu środka trwałego. Przepisy podatkowe powinny być postrzegane bardziej nie jako zmiany w przyrodzie. W tym przypadku likwidację należy rozumieć jako usunięcie z ewidencji środków trwałych w związku z definitywną utratą jego przydatności gospodarczej, ocenianej przez pryzmat obiektywnych kryteriów ekonomicznych.
W związku z powyższym, jeżeli rozbiórka budynku będącego nie w pełni zamortyzowanym środkiem trwałym nie ma związku ze zmianą rodzaju działalności gospodarczej, strata powstała z tego tytułu może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.
Interpretacja indywidualna Ministra Finansów z 29 czerwca 2012 r., DD9/033/45/KZU/2011/PK-613
2012-10-09
powrót do listy orzecznictw
