W ocenie Sądu Najwyższego w przedmiotowej sprawie sąd II instancji niesłusznie przypisał zasadnicze znaczenie aktualnemu przeznaczeniu gruntu. Zresztą nawet w wypadku rolniczego charakteru nieruchomości potrzebny jest dostęp, który pozwalałby na dojazd różnymi pojazdami. Droga musi być w miarę uniwersalna, tym bardziej że okoliczne nieruchomości zostały podzielone na działki budowlane i rekreacyjne, a więc w przyszłości tak może być również z nieruchomością uprawnioną. To, że droga konieczna powinna prowadzić przez grunty, które były przedmiotem danej czynności prawnej (art. 145 § 2 kc), nie jest bezwzględnym priorytetem. Sąd musi mieć pełny ogląd sytuacji i kierować się przede wszystkim przesłankami wynikającymi z art. 145 § 3 kc (przeprowadzenie drogi powinno uwzględniać interes społeczno-gospodarczy). Jeśli jednak różnice między możliwymi wariantami nie są duże, przesłanka przewidziana w art. 145 § 2 kc może przesądzić o wyborze. Sąd musi też rozważyć, czy dany szlak jest uzasadniony pod względem ekonomicznym – jakich zatem nakładów urządzenie drogi będzie wymagać od właściciela nieruchomości, której ma ona zapewnić dostęp do drogi publicznej.
Postanowienie Sądu Najwyższego z 8.05.2008 roku sygn. V CSK 570/07
2008-06-11
powrót do listy orzecznictw