Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jest zgodny z Konstytucją. Trybunał stwierdził, że ustawodawca, dokonując w 2010 i 2011 r. zmiany treści art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, poszerzył zakres sytuacji, w których stosowana jest „preferencyjna” (niższa) stawka podatku od nieruchomości. „Zajęcie” budynku lub jego części na działalność leczniczą oznacza, że w danym miejscu są bezpośrednio (faktycznie) udzielane świadczenia zdrowotne. Tymczasem „związanie” budynku lub jego części z działalnością leczniczą oznacza, że w danym miejscu mogą, ale nie muszą być faktycznie wykonywane czynności medyczne, niemniej musi istnieć związek budynku lub jego części z prowadzoną działalności leczniczą. Trybunał Konstytucyjny uznał, że art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d ustawy o podatkach i opłatach lokalnych należy interpretować w oparciu o przesłankę podmiotową - przedmiotową, tzn. budynki lub ich części zajęte przez podmioty wykonujące działalność leczniczą muszą jednocześnie pozostawać w związku z działalnością leczniczą. Trybunał Konstytucyjny uznał, że zmiana zakresu stosowania „preferencyjnej” stawki podatku od nieruchomości dla budynków lub ich części związanych z działalnością leczniczą została dokonana w drodze ustawy i jest powiązana z ochroną konstytucyjnych wartości, takich jak przykładowo prawo do ochrony zdrowia.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego, z dnia 26 września 2013 r., sygn.akt K 22/12
2013-11-12
powrót do listy orzecznictw