Spółka, która prowadziła myjnię bezdotykową, wystosowała pytanie do organu podatkowego o sposób rozliczenia podatku od nieruchomości i charakteru samej myjni. Organ podatkowy orzekł, że wnioskodawca słusznie zalicza myjnię jako budowlę, a nie budynek. Problemem jednak okazało się zakwalifikowanie wyposażenia techniczno-technologicznego. Według fiskusa, część ta powinna być potraktowana tak samo, jak część budowlana, a w związku z tym winna być opodatkowana podatkiem od nieruchomości.
Na taką interpretację wniesiona została skarga. Co prawda sąd administracyjny uznał, że stan faktyczny budzi wątpliwości i uchylił interpretację podatkową, ale w uzasadnieniu zawarł cenne wskazówki co do kwalifikacji takich urządzeń techniczno-technologicznych. Wskazał on, że zaliczenie przedmiotowych urządzeń do części budowli zależy od tego, czy wyposażenie stanowi całość techniczno-użytkową z konstrukcją budowli, czy też są to urządzenia techniczne związane z budowlą zapewniające możliwość użytkowania go zgodnie z przeznaczeniem, jak np. przyłącza i urządzenia instalacyjne. Skład orzekający wskazał, że ustawodawca rozróżnia części techniczne (jako budowle) oraz same urządzenia (niebędące budowlą).
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, z 17 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Gl 719/13
2014-02-13
powrót do listy orzecznictw