Porady prawneW przedmiotowej sprawie po ogłoszeniu upadłości sędzia komisarz na podstawie art. 75 ust. 2 prawa upadłościowego i naprawczego wydał postanowienie odmawiające upadłemu, jego żonie i synowi prawa dalszego zajmowania domu jednorodzinnego wchodzącego w skład masy upadłości. Jednak upadły odmówił opuszczenia domu, więc syndyk wystąpił do sądu z pozwem o eksmisję. Sąd oddalił żądanie syndyka, ponieważ jego zdaniem wydanie takiego wyroku jest już niepotrzebne, gdyż istnieje postanowienie sędziego komisarza, które po nadaniu mu klauzuli wykonalności może być podstawą do wszczęcia postępowania egzekucyjnego.
Jednak sąd II instancji nie był pewien poprawności tego stanowiska i zadał pytanie Sądowi Najwyższemu. W uzasadnieniu zaznaczył, że tytułem egzekucyjnym może być taki akt, który nadaje się do przymusowego wykonania. W tej zaś sprawie nakaz opuszczenia domu nie został wprost sformułowany ani w postanowieniu o ogłoszeniu upadłości, ani też w postanowieniu wydanym na podstawie art. 75 ust. 2 prawa upadłościowego i naprawczego. Sąd Najwyższy stwierdził, że postanowienie sędziego komisarza wydane w trybie art. 75 ust. 2 prawa upadłościowego i naprawczego nie stanowi tytułu egzekucyjnego w sprawie obowiązku opróżnienia i wydania przez upadłego lub osoby mu bliskie mieszkania znajdującego się w lokalu lub budynku wchodzącym w skład masy upadłości.
Uchwała Sądu Najwyższego z 22.05.2009 r. sygn. akt III CZP 24/09
2009-09-07
powrót do listy orzecznictw
