Trudno uznać, że kara jest w ogóle konieczna do ochrony lokatora, gdyż prawo najemcy do powrotu do wynajmowanego dotychczas lokalu na poprzednich warunkach już go wystarczająco chroni, zwłaszcza że koszty przeprowadzki ponosi właściciel, dlatego Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 11 ust. 6 zdanie trzecie ustawy z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego jest niezgodny z art. 2 i art. 31 ust. 3 Konstytucji. Trybunał stwierdził, że żadne argumenty konstytucyjne nie uzasadniają konieczności nałożenia wszelkich kosztów na właścicieli i możliwe jest przyjęcie innych mniej uciążliwych rozwiązań, w równym stopniu chroniących najemców. Wobec tego, że taka możliwość istnieje, nie można uznać, że kwestionowane unormowanie jest koniecznym ograniczeniem prawa własności. Ponadto niewspółmierność obciążeń właściciela i lokatora wskazuje, że została naruszona konstytucyjna zasada sprawiedliwości społecznej. Kwestionowana regulacja ma charakter sankcji, której celem jest zapewnienie skuteczności rozwiązania mającego chronić prawa lokatorów i przeciwdziałać nieuczciwym praktykom rynkowym. Przewiduje, że to właściciel ma ponosić koszty realizacji polityki państwa w dziedzinie ochrony lokatorów, a zatem pośrednio ma on zaspokajać potrzeby mieszkaniowe. Zdaniem Trybunału właściciele mieszkań nie mogą ponosić kosztów realizacji polityki społecznej władz publicznych.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9.07.2007 roku, sygn. akt P 30/06
2007-07-09
powrót do listy orzecznictw