Lokatorzy samowolnie zajmujący mieszkanie nie mogą więc już liczyć na to, że sąd w wyrokach eksmisyjnych zobowiąże do przyznania im lokali socjalnych. Sąd Najwyższy uchwałą tą wycofał się z wcześniejszego stanowiska, że także dzikiemu lokatorowi, wobec którego zapadł wyrok eksmisyjny, sąd może w tym wyroku przyznać lokal socjalny. Sąd Najwyższy uznał, że w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu mieszkalnego przez osobę, która samowolnie go zajmuje, sąd nie zajmuje się kwestią lokalu socjalnego. Powodem interwencji Sądu Najwyższego był art. 24 tej ustawy o ochronie praw lokatorów. Zapisano w nim wprawdzie, że prawo do lokalu socjalnego nie przysługuje osobie, która samowolnie zajmuje lokal, i wobec tego sąd nakazuje eksmisję, ale z jednoczesnym zastrzeżeniem "chyba że przyznanie lokalu socjalnego byłoby w świetle zasad współżycia społecznego szczególnie usprawiedliwione". Dla właściciela samowolnie zajętego przez kogoś lokum brak takiej uchwały oznaczałby, że mimo wyroku eksmisyjnego nie może latami pozbyć się dzikiego lokatora, bo w gminach brakuje lokali socjalnych.
Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 20.05.2005 III CZP 6/05
2005-05-20
powrót do listy orzecznictw