Porady prawneRoszczenie było oparte na podstawie art. 231 § 2 k.c. Treść tego przepisu stanowi, że właściciel gruntu, na którym wzniesiono budynek lub inne urządzenie o wartości przenoszącej znacznie wartość zajętej na ten cel działki, może żądać, aby ten, kto wzniósł budynek lub inne urządzenie, nabył od niego własność działki za odpowiednim wynagrodzeniem.
Sprawa stała się przedmiotem sporu sądowego między właścicielem gruntu a spółką „X”. W trakcie postępowania okazało się, że roszczenie może być przedawnione. Kwestia, czy roszczenie z art. 231 § 2 k.c. ulega przedawnieniu pozostawała jednak sporna zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie.
W związku z powyższym Sąd, przed którym toczyło się postępowanie, wystąpił z zagadnieniem prawnym do Sądu Najwyższego. Treść zagadnienia prawnego brzmiała:
Czy żądanie właściciela gruntu, na którym wzniesiono budynek lub inne urządzenie o wartości przenoszącej znacznie wartość zajętej na ten cel działki, nabycia przez tego, kto wniósł budynek lub inne urządzenie własności działki za odpowiednim wynagrodzeniem, o którym mowa w przepisie art. 231 § 2 k.c., ulega przedawnieniu zgodnie z przepisem art. 117 § 1 k.c. i art. 118 k.c.?
Sąd Najwyższy, odpowiadając na powyższe zagadnienie prawne uchwałą 16 maja 2019 r., przedstawił stanowisko o następującej treści:
Roszczenie właściciela gruntu, na którym wzniesiono budynek lub inne urządzenie o wartości przenoszącej znacznie wartość zajętej na ten cel działki, o nabycie przez posiadacza własności działki za odpowiednim wynagrodzeniem (art. 231 § 2 k.c.) nie ulega przedawnieniu.
Uchwała Sądu Najwyższego z 16 maja 2019, III CZP 109/18.Krzysztof Janowski, radca prawny, Kancelaria Janowski Markiewicz
2019-06-24
powrót do listy orzecznictw
