Stop dla wilgoci

Woda to podstawa życia, czasami jednak zamienia się we wroga działającego szybko i podstępnie. Nadmiar wody i wilgoć powodują wiele szkód w budownictwie. Ponieważ lepiej zapobiegać, niż usuwać skutki, warto przed jej szkodliwym działaniem zabezpieczyć mieszkanie jeszcze przed szkodą.

Pomieszczenia, które w naszym domu są najbardziej narażone na działanie wody to łazienka i kuchnia. Okładzina ceramiczna, która najczęściej znajduje się w tych pomieszczeniach jest co prawda odporna na działanie wilgoci, ale nie stanowi wodoodpornego zabezpieczenia podłoża. Przez szczeliny, źle uszczelnione krawędzie wanien czy brodzików woda może przesiąkać i doprowadzić do zawilgocenia podłoża. Miejsca, które są narażone na czasowe oddziaływanie wilgoci i wody nazywa się strefami mokrymi lub wilgotnymi. Należą do nich podłoga, ściany wokół wanny, umywalki oraz wewnątrz kabiny prysznicowej. Działanie wody i wilgoci jest szczególnie groźne w przypadku podłoży wykonanych z gazobetonu, płyt gipsowo-kartonowych i mas gipsowych. Skutki to wypłukiwanie spoiwa, niszczenie betonu, powstawanie rys, zagrzybień i wykwitów.

Dlatego w miejscach o podwyższonej wilgotności zaleca się stosowanie dodatkowego zabezpieczenia przed wilgocią w postaci zapraw i mas uszczelniających. Masy te, wraz z uzupełniającymi akcesoriami – taśmami i kołnierzami uszczelniającymi – tworzą szczelną powłokę o doskonałej przyczepności dla okładzin ceramicznych. Takim sprawdzonym systemem uszczelnień, zawierającym wszystkie niezbędne elementy jest system Atlas Woder E.

Podłoże pod system

Podłoże pod system uszczelnień Atlas Woder E powinno być mocne, stabilne i oczyszczone z kurzu, brudów, wykwitów solnych, luźnych elementów i pozostałości starych farb i innych substancji mogących osłabić przyczepność folii Woder E. Występujące na ścianach rysy i ubytki należy mechanicznie poszerzyć i wypełnić zaprawą wyrównującą, a powierzchnię całej ściany wyrównać przy pomocy zaprawy tynkarskiej. Jeżeli uszczelnianą powierzchnią jest podłoga, to do wyrównania jej powierzchni możemy użyć jeden z podkładów podłogowych Atlas. Podłoża chłonne powinny być zagruntowane emulsją Uni-Grunt. Podłoża pyliste lub wykonane z materiałów gipsowych należy przeszlifować i odpylić, a następnie zagruntować podkładową masą tynkarską Cerplast. Folia Woder E nie nadaje się do stosowania na płyty włóknowo-gipsowe.

Test folii

Folię Woder E możemy nakładać na powierzchnię dopiero wtedy, gdy jest ona całkowicie sucha. Sprawdzamy to za pomocą tzw. testu folii. Polega on na tym, że na podłożu, które chcemy uszczelniać układamy kawałek folii z tworzywa sztucznego, przyciskamy i przynajmniej po kilkunastu minutach oceniamy wizualnie jej powierzchnię. Jeżeli występuje na niej skroplona para, to znaczy, że powierzchnia nie nadaje się jeszcze do ułożenia na niej folii elastycznej. Musimy zatem odczekać i za jakiś czas powtórzyć test. Dopiero gdy powierzchnia jest całkowicie sucha, czyli jeżeli po zrobieniu naszego testu nie wykropli się para wodna, możemy rozpocząć nakładanie folii elastycznej Woder E.

Taśma i akcesoria

W systemie Atlas Woder najpierw przymocowujemy narożniki wewnętrzne i zewnętrzne. W tym celu folię Woder E nanosimy gładką pacą stalową na podłoże w narożnikach pomieszczenia, na krawędziach połączeń ścian z podłogą i z sąsiednimi ścianami oraz wzdłuż dylatacji podkładu. Następnie wtapiamy w świeżo rozprowadzoną warstwę masy, perforowane pasy boczne narożników i taśm uszczelniających. Podobnie postępujemy w przypadku izolacji podejść rur instalacji wodno-kanalizacyjnych i kratek ściekowych. Do izolacji tego typu miejsc wykorzystujemy pierścienie ścienne i przypodłogowe. Taśma, jak i odpowiednie akcesoria, jest wodoszczelna, odporna na działanie substancji chemicznych, łatwa w obróbce, posiada własność odkształcania poprzecznego i jest bardzo dobrze przyczepna do wszelkiego rodzaju mas uszczelniających, co w konsekwencji umożliwia jej łatwy montaż i równomierne ułożenie.

Czas na folię

Kiedy skończymy zabezpieczać newralgiczne miejsca, powierzchnię taśm i akcesoriów oraz inne przewidziane do izolacji powierzchnie pokrywamy masą Woder E. Jest to gotowa do użycia pasta, którą po otwarciu wiaderka należy tylko przemieszać. Nakładamy ją w dwóch warstwach. Pierwszą warstwę zawsze nanosi się pędzlem lub wałkiem, drugą przy pomocy pacy stalowej, pędzla lub wałka malarskiego. Nanoszenie drugiej warstwy można rozpocząć po całkowitym wyschnięciu pierwszej, czyli po około trzech godzinach. Nakładana warstwa powinna mieć od 1 do 5 mm grubości. Prace należy prowadzić w temperaturze +5°C do +30°C. Uszczelnione powierzchnie trzeba chronić przez trzy dni przed działaniem wody pod ciśnieniem. Po upływie około 24 godzin na powstałą z folii powłokę nakładamy tynk, posadzkę lub okładzinę.

Silikon na dodatek

Pomimo że zaizolowaliśmy folią ściany i podłogi narażone na działanie wody i wilgoci, warto jeszcze wypełnić szczeliny pomiędzy ścianami a urządzeniami sanitarnymi silikonem. Wypełniamy je uszczelniaczem silikonowym Atlas Silton S. Jest on dostępny na rynku w czterdziestu kolorach odpowiadających barwom fugi wąskiej produkowanej przez Atlas. Pozwala to na uzyskanie doskonałego efektu estetycznego. Silikon tworząc spoinę elastyczną, tworzy wymaganą dylatację oraz zapewnia dokładne wypełnienie szczelin wokół urządzeń sanitarnych m.in. wanien, brodzików, umywalek. Jest on odporny na działanie pleśni i grzybów, a reagując z wilgocią z powietrza, tworzy trwałą, elastyczną i wodoodporną warstwę izolującą.

Podłoże, na którym chcemy spoinować, powinno być suche, oczyszczone z kurzu, brudu, tłuszczów, rdzy lub innego rodzaju zanieczyszczeń, mogących spowodować obniżenie przyczepności silikonu. Szczeliny przeznaczone do wypełniania należy wcześniej obustronnie okleić taśmą malarską. Ułatwi to układanie silikonu i zabezpieczy płytki przed zabrudzeniami. Silikon wciskamy, z niewielkim nadmiarem, w spoinę przy pomocy tzw. pistoletu. Czynność tę należy wykonać w sposób ciągły, nie pozostawiając przerw i pustych przestrzeni. Naniesioną masę można wygładzić szpachelką lub innym narzędziem, zmoczonym np. wodnym roztworem mydła, profilując kształt spoiny. Za jednym razem powinno się spoinować przynajmniej jedną krawędź wanny, umywalki lub brodzika. Nadmiar silikonu trzeba usunąć w kierunku od środka na zewnątrz.

Po zakończeniu silikonowania należy zerwać papierową taśmę samoprzylepną z powierzchni okładziny ceramicznej. W efekcie otrzymuje się spoinę o równomiernej grubości i równych krawędziach. Po zerwaniu taśmy można jeszcze w ciągu około 5 minut, zanim utworzy się naskórek na powierzchni silikonu, wyrównać jej powierzchnię. Odporność silikonu na promieniowanie UV, procesy starzenia oraz działanie środków czyszczących zapewnia spoinom, wykonanym z jego użyciem, estetyczny wygląd i trwały kolor.


powrót do listy artykułów