Ściany z klinkieru

Ściany z klinkieru są uważane za trwałe i eleganckie. Takie będą jednak dopiero wtedy, gdy zostaną wymurowane zgodnie ze sztuką budowlaną i przy użyciu odpowiedniej do klinkieru zaprawy.

Klinkier jest produktem całkowicie naturalnym, do jego produkcji używa się wysokiej jakości odmian odpowiednio sezonowanej gliny. Cegły klinkierowe mogą być szkliwione lub angobowane, czyli pokryte jeszcze przed wypalaniem specjalną, szlachetną glinką, która po wypaleniu nadaje cegle charakterystyczny mat. Mogą być pełne lub drążone. Mają małą nasiąkliwość, poniżej 6 proc., są więc bardzo odporne na złe warunki atmosferyczne. Nie zmieniają koloru pod wpływem światła i są niepalne. Na rynku jest ich mnóstwo. Różnią się wymiarami, kolorami i kształtem.

Zanim zaczniemy murowanie

Cegłę klinkierową należy zamawiać jednorazowo, bowiem partie pochodzące z kolejnych dostaw mogą się nieznacznie różnić odcieniem. Jeśli to jest niemożliwe, cegły z różnych partii należy przemieszać lub przeznaczyć do murowania oddzielnych fragmentów elewacji, tak aby nie łączyć ich w jednej płaszczyźnie. Cegły dostarczone na plac budowy należy chronić przed zabrudzeniem i szkodliwym wpływem warunków atmosferycznych.

Ważny jest także wybór ekipy wykonawczej. Błędy popełnione podczas murowania są później bardzo trudne, a czasami wręcz niemożliwe, do naprawienia. Dlatego też należy korzystać wyłącznie z poleconych i sprawdzonych wykonawców. Warto też obejrzeć ich wcześniejsze realizacje.

Najważniejsza jest zaprawa

Jeśli decydujemy się na budowanie z cegieł lub kształtek klinkierowych, to należy zapomnieć o stosowaniu zaprawy murarskiej przygotowywanej na placu budowy. Ba, nawet fabrycznie produkowane zaprawy murarskie, przeznaczone do murowania z tradycyjnych elementów ceramicznych, nie sprawdzą się w takiej sytuacji. Używać należy jedynie zapraw przeznaczonych do współpracy z elementami klinkierowymi. Takim właśnie materiałem jest Zaprawa Murarską Atlas z Trasem do Klinkieru. Jest to specjalistyczna zaprawa cementowa przeznaczona do tradycyjnych robót murarskich z wykorzystaniem cegieł i kształtek klinkierowych oraz innych tego typu elementów o małej nasiąkliwości (3–8 proc.). Zaprawę można stosować do murowania ścian osłonowych, studzienek, murów ogrodzeniowych lub innych tego typu elementów konstrukcyjnych bądź ozdobnych.

Czystość na budowie

Niestety, nawet wybór odpowiedniej zaprawy nie gwarantuje sukcesu, jeśli będzie jej używał człowiek bez fachowego przygotowania. Czym zatem różni się murowanie z tradycyjnych elementów ceramicznych od kształtek klinkierowych? Przede wszystkim czystością pracy. Tradycyjne pustaki czy cegły ceramiczne z reguły pokrywamy tynkiem, więc jeśli „coś” się na nich pojawi po murowaniu, to i tak zostanie zamaskowane. Ponadto klinkier w porównaniu z tradycyjną ceramiką jest co prawda bardzo mało nasiąkliwy, ale za to ma bardzo duży potencjał kapilarny, przez co znacznie łatwiej przenosi na swoją powierzchnię to, co wniknie w niego z zaprawy od środka. Czyli jest znacznie bardziej podatny na zjawisko powstawania wykwitów niż zwykła cegła ceramiczna.

Sposób użycia zaprawy powinien być zgodny z technologią wykonywania prac murarskich z zastosowaniem cegieł bądź płytek klinkierowych. Należy więc uwzględnić zarówno warunki atmosferyczne, w których prowadzone są roboty, jak i warunki, w których przebiega proces wiązania i wysychania zaprawy. Wszelkie prace należy prowadzić w temperaturze od +5 do +30 st. C.

Wznoszenie murów z elementów klinkierowych należy podzielić na dwa etapy. Pierwszy etap – murowanie – polega jedynie na połączeniu cegieł zaprawą, z pozostawieniem miejsca na spoinę. Szerokość spoin wyznacza się listewkami szerokości 10–12 mm. Cegły przygotowane do murowania powinny być czyste, suche i wolne od kurzu. Murować należy tzw. pełną spoiną, ograniczy to bowiem możliwość przenikania wody do wnętrza przegrody. Grubość spoiny powinna być jednakowa dla całej warstwy. W trakcie robót i po ich zakończeniu (przez minimum 7 dni) wymurowane elementy należy osłaniać folią lub matami zabezpieczającymi przed ewentualnymi opadami i zbyt szybkim wysychaniem zaprawy.

Drugi etap – spoinowanie – możemy rozpocząć nie wcześniej niż po upływie 7 dni od zakończenia murowania. Do fugowania używamy także Zaprawy Murarskiej Atlas z Trasem do Klinkieru. Ewentualne zabrudzenia należy usunąć przy pomocy emulsji Atlas Szop, środka, który doskonale usuwa wszelkie zabrudzenia i pozostałości po zaprawach cementowych i wapiennych.

Bez nalotu, bez kłopotu

Nawet na cegłach klinkierowych dobrej jakości mogą się pojawiać białe naloty, czyli wykwity. Przyczyny ich powstawania są różne. Najczęstsze to źle przygotowana zaprawa, mocowanie nie na pełne, a na puste spoiny, brak izolacji przeciwwilgociowej, nieosłonięcie świeżo wykonanego muru oraz praca w nieodpowiednich warunkach atmosferycznych. Jeżeli wykwity występują sporadycznie, można je usunąć wodą, przecierając cegły na przykład gąbką. Jeśli to nie wystarcza, należy zastosować specjalne środki do czyszczenia cegieł licowych.

Cegły klinkierowe nie wymagają impregnowania. W miejscach szczególnie narażonych na zabrudzenia (kominy, cokoły, parapety) można zastosować preparaty hydrofobowe, na przykład Atlas Silstop. Nie należy ich jednak traktować jako ochrony przed zanieczyszczeniem, lecz raczej jako ułatwienie w utrzymaniu elewacji w czystości.

Czy ten artykuł był dla Ciebie interesujący?