Schody do domu

Schody zewnętrzne najczęściej wykonywane są z betonu lub żelbetu, a w końcowym etapie budowy wykańczane okładzinami. Materiał, jaki wybierzemy do tego celu, powinien być nie tylko ładny, ale i praktyczny (mrozoodporny, odporny na ścieranie, wilgoć, mróz i zabrudzenia). W naszych warunkach klimatycznych na schodach najlepiej sprawdzają się kamień i okładzina ceramiczna.
Jeżeli preferujemy kamień, najlepiej wybrać twardy i mało nasiąkliwy granit o powierzchni niepolerowanej (surowej) lub np. groszkowanej – ten rodzaj jest antypoślizgowy. Gdy zdecydujemy się na płytki ceramiczne, pamiętajmy, że nie wszystkie płytki mrozoodporne nadają się na schody zewnętrzne. Nie mogą być one nasiąkliwe, śliskie i porowate, gdyż będzie się w nich gromadzić woda. Na rynku dostępne są zestawy jednolitych kolorystycznie ceramicznych płytek schodowych, w skład których wchodzą płytki stopnicowe, podstopniowe i wykończeniowe, takie jak listwy narożnikowe, cokołowe i kończące. Płytki stopnicowe (trepy) mają nie tylko wystające noski, ale i specjalnie profilowaną krawędź zapobiegającą poślizgnięciom.

Możemy również wykorzystać zwykłe płytki bez nosków, ale wtedy warto zastosować specjalne zabezpieczenia, np. antypoślizgowe listwy schodowe lub specjalnie obrobione krawędzie stopnic, czy nacięcia wzdłuż krawędzi stopni, w które wkłada się paski gumy. Aby zmniejszyć koszty, można zastosować na schody różne formaty płytek – okładziny z wielu płytek mogą być kilkakrotnie tańsze niż te z jednej płyty. I tak, na podstopnicach możemy ułożyć płytki małoformatowe, a na stopnicach – wielkoformatowe. Korzyść może być podwójna, bo gdy wykorzystamy płytki o różnych kolorach i wzorach, uzyskamy ciekawe kompozycje.

 

 

Kiedy płytki już kupione, czas na wybór i zakup zaprawy klejowej, która będzie stanowić o trwałości wykonanej okładziny. Z całej gamy dostępnych na rynku klejów musimy wybrać ten najwłaściwszy. I tak, do przyklejania płytek granitowych należy użyć elastycznej zaprawy mrozo- i wodoodpornej na bazie białego cementu. Zastosowanie szarego cementu może bowiem spowodować nieestetyczne przebarwienia na ich powierzchni. Sprawdzi się tutaj zaprawa klejąca Atlas Karo.

Przy przyklejaniu płytek na zewnątrz należy zwrócić uwagę na sposób nałożenia zaprawy – klej powinien dokładnie przylegać do podłoża i płytek, tak aby pomiędzy płytkami a klejem nie powstały puste przestrzenie. Uzyskamy to, nakładając klej na podłoże i płytki. Pamiętać oczywiście musimy o zachowaniu dopuszczalnej grubości warstwy klejącej (w przypadku Atlas Karo jest to maksymalnie 5 mm). Możemy również zastosować upłynniony klej, na bazie białego cementu, np. Atlas Tangres. Użycie Tangresa jest możliwe tylko przy przyklejaniu płytek stopnicowych, gdyż zaprawę tę można stosować jedynie na poziomych płaszczyznach. Jednak przy jej zastosowaniu nie będziemy mieć żadnych problemów z pozostawieniem pustych przestrzeni pod płytką. Zjawisko nazwane tiksotropowością powoduje, że po dociśnięciu płytki do Tangresa nałożonego na podłoże, rozpływa się on pod nią dokładnie, wypełniając całą przestrzeń. Ta zaleta nabiera dodatkowego znaczenia zwłaszcza w przypadku klejenia płytek o dużej powierzchni lub płytek o silnie profilowanym spodzie. Dokładne wypełnienie przestrzeni pod dużą płytką nie narazi jej na pęknięcie, spowodowane np. naciskiem na „pusty” narożnik. Poza tym możliwość regulowania konsystencji roboczej zaprawy (od upłynnionej do elastycznej) oraz szeroki zakres grubości warstwy klejącej (4–20 mm) powodują, że zaprawa ułatwia poziomowanie wykonywanej okładziny, a także pozwala na układanie jej z niewielkim spadkiem. Atlas Tangres umożliwia przyklejanie płytek i jednoczesne korygowanie nierówności podłoża (w zakresie dopuszczalnej grubości warstwy zaprawy).

Jeśli do wykończenia schodów wybraliśmy płytki ceramiczne (terakota, gres, płytki klinkierowe), powinniśmy zastosować elastyczną zaprawę klejącą, np. Atlas Plus. W tym wypadku również obowiązuje zasada dokładnego wypełniania przestrzeni pod płytkami. Dopuszczalna maksymalna grubość warstwy sklejenia wynosi 5 mm. Dobrym wyborem jest również elastyczna zaprawa Atlas Cal N, ma ona bardzo zbliżone właściwości do białej zaprawy Atlas Tangres i tak jak tamtą, stosować ją można jedynie do przyklejania płytek na powierzchniach poziomych.

Wszystkie wymienione zaprawy po związaniu są odporne na odkształcenia, jakie występują w okresie eksploatacji w układzie warstw: podłoże – zaprawa klejąca – płytka. Są one mrozo- i wodoodporne, a dzięki swoim parametrom roboczym są wydajne, wygodne i łatwe w użyciu. Użytkowanie schodów lub fugowanie okładziny możemy rozpocząć po stwardnieniu zaprawy, nie wcześniej niż po 24 godzinach od przyklejenia płytek. Wytrzymałość użytkową wszystkie opisane zaprawy osiągają po upływie trzech dni.

 

 

Układanie płytek zaczynamy od podstopnic. Po nich przychodzi czas na zamontowanie profili antypoślizgowych (jeśli płytki stopnicowe nie mają wyprofilowanych krawędzi), a następnie przykleja się płytki stopnicowe i wykończeniowe. Należy pamiętać o tym, aby płytka stopnicy była lekko wysunięta względem podstopnicy. Wówczas spływająca woda nie będzie zaciekała na płytkę podstopnicy. Płytki podstopnic wsuwamy pod nosek stopnicy lub pod profil schodowy, ale styk pozostawiamy bez klejenia i spoinowania. W przeciwnym razie podstopnice mogą pękać. Na przygotowane podłoże, które powinno być suche, równe, nośne i oczyszczone z brudu i kurzu, nanosimy warstwę kontaktową zaprawy gładką pacą stalową i równomiernie ją rozprowadzamy. Następnie na świeżą jeszcze warstwę kontaktową nanosimy właściwą warstwę zaprawy. Po rozprowadzeniu zaprawy przykładamy płytkę i dokładnie dociskamy ją do podłoża. Ilość zaprawy nanoszonej na podłoże powinna być tak dobrana, aby po dociśnięciu płytki zaprawa była pod całą jej powierzchnią. Jeżeli planujemy fugowanie okładziny, to w trakcie wykonywania prac należy na bieżąco usuwać ze spoin nadmiar zaprawy klejącej. Fugowanie należy wykonać po ok. 24 godzinach.

Możemy wykorzystać do tego celu cementową zaprawę do fugowania Atlas dla spoin szerokich, dostępną w 7 kolorach, lub do spoin wąskich, która jest dostępna aż w 40 barwach. Na zewnątrz należy stosować spoinę szerokości min. 6 mm. Aby uzyskać większą elastyczność oraz szczelność fugi, zaprawę można wymieszać z emulsją elastyczną, stosując odpowiednie proporcje. Zaprawę wprowadza się głęboko i szczelnie do spoiny za pomocą pacy lub szpachelki gumowej. Następnie wyciera się całą powierzchnię lekko wilgotną gąbką lub pacą z gąbką, czyszcząc wstępnie styki i usuwając nadmiar fugi ze spoin.
 

Czy ten artykuł był dla Ciebie interesujący?