ArtykułyGotowe kabiny prysznicowe nie są już ostatnim krzykiem mody. Teraz przebojem są natryski, obudowane fantazyjnymi ściankami. Takie rozwiązanie pozwala na zaprojektowanie czegoś oryginalnego i jedynego w swym rodzaju.
Moda modą, ale murowany prysznic to także świetny pomysł w małej, nieustawnej łazience, gdzie gotowa kabina po prostu się nie mieści. Jakby nie było, prysznic na miarę – marzeń lub możliwości, a te wszak zależą od zasobności portfela – to dobry pomysł w bardzo różnych okolicznościach. Zarówno w luksusowej willi, jak i w niewielkim mieszkaniu w bloku.
Aby kabina prysznicowa była w miarę wygodna, jej minimalna szerokość powinna wynosić 75 cm, a wysokość 200 cm. Baterię instaluje się przeważnie na wysokości ok. 110 cm, licząc od dna brodzika, natomiast rączka prysznica powinna być przesuwalna na drążku tak, aby była łatwo dostępna dla użytkowników o różnym wzroście. Łazienka jest pomieszczeniem o podwyższonym stopniu wilgotności, dlatego też zanim przystąpimy do przyklejania płytek ceramicznych, brodzik i ściany wokół niego należy skutecznie zabezpieczyć przed wilgocią.
Murujemy ściany i brodzik
Kabinę o prostych ścianach najłatwiej można wykonać z wodoodpornych płyt gipsowo-kartonowych, montując je na specjalnym metalowym stelażu. Ściany o finezyjnych kształtach, np. półokragłe, muruje się z cegły, używając do tego zaprawy murarskiej Atlas. Taką ścianę należy przed obłożeniem płytkami wyrównać i przeszpachlować na szorstko zaprawą tynkarską. Popularne są ciągle ściany lub ich fragmenty wykonane z luksferów. Do ich montażu służą specjalistyczne kleje, można je też łączyć je przy pomocy zaprawy klejącej Atlas Karo.
Próg brodzika można wykonać z bloczków betonowych lub cegieł ceramicznych, a do ich murowania zastosować również zaprawę murarską. Brodzik powinien mieć odpowiednią wysokość, tzn. taką, która umożliwi bez problemu zamontowanie syfonu i swobodny odpływ wody do kanalizacji. Nie może być jednak zbyt wysoki, ponieważ trudno będzie do niego wchodzić i z niego wychodzić. Na każdym metrze rury odpływowej w drodze do pionu kanalizacyjnego powinno się „stracić” około 1–1,5 cm wysokości. Żeby uniknąć przykrych niespodzianek, należy także pamiętać o odpowietrzeniu instalacji. Jeżeli rura odpływowa jest krótsza niż 3 metry, wystarczy odpowietrzenie w pionie kanalizacyjnym. Jednak gdy przekracza tę długość, potrzebne jest dodatkowe odpowietrzenie w syfonie.
Po wykonaniu obudowy brodzika i zamontowaniu rury odpływowej, pustą przestrzeń można wypełnić gruzem i zalać betonem. Wylewkę należy ukształtować z 0,5 proc. spadkiem w kierunku kratki ściekowej, pamiętając o grubości płytek i kleju. Po zakończeniu pracy trudne do usunięcia resztki związanej już zaprawy łatwo usunie się preparatem Atlas Szop.
Bez dostępu wilgoci
Każdy etap prac jest ważny, ale zabezpieczenie przeciwwilgociowe kabiny prysznicowej to sprawa podstawowa. Płytki ceramiczne są odporne na działanie wilgoci, ale nie stanowią wodoszczelnego zabezpieczenia podłoża. Dlatego przed ich położeniem, zarówno podłoże brodzika, jak i ściany, które będą ograniczać kabinę, należy zabezpieczyć sprawdzonym systemem uszczelnień Atlas Woder E. W jego skład wchodzą: folia w płynie oraz taśmy, kołnierze i narożniki uszczelniające. System z powodzeniem można stosować na posadzkach betonowych, tynkach cementowych i gipsowych lub płytach gipsowo-kartonowych.
Zanim jednak przystąpimy do uszczelnienia podłoża, należy uzupełnić powstałe w nim ubytki oraz wyrównać jego powierzchnię, np. zaprawą wyrównującą lub zaprawą tynkarską. W zależności od parametrów podłoża, zwłaszcza nośności i chłonności, należy je zagruntować, stosując emulsję Atlas Uni-Grunt lub Atlas Cerplast.
Folię w płynie Atlas Woder E należy nakładać w dwóch warstwach za pomocą pędzla. W miejscach połączeń ścian z wylewką w świeżo naniesioną pierwszą warstwę folii wtapiamy taśmy i narożniki uszczelniające. Podobnie postępujemy w przypadku izolowania podejść do rur instalacji wodno-kanalizacyjnej i kratki ściekowej. Wklejenie kołnierza podłogowego w miejscu przeznaczonym pod kratkę ściekową oraz kołnierzy ściennych przy wyjściu baterii zabezpieczy te newralgiczne miejsca przed dostępem wody.
Drugi etap uszczelniania polega na naniesieniu folii Atlas Woder E na całe powierzchnie brodzika i ściany. Po trzech dniach można przystąpić do przyklejenia płytek. Do tego czasu nie należy oddziaływać na uszczelnioną powierzchnię wodą pod ciśnieniem. Należy pamiętać również, że świeże powierzchnie, np. tynku, mogą być uszczelniane najwcześniej po dwóch tygodniach od ich wykonania.
Przyklejanie płytek
Do przyklejenia płytek ceramicznych w kabinie prysznicowej można zastosować którąś z następujących zapraw: zaprawę klejową Atlas, Atlas Plus (o zwiększonej elastyczności), Atlas Mig (wiąże w 4 godziny), Atlas Cal N i Atlas Tangres (obie zaprawy upłynnione, tylko do płytek podłogowych), Atlas Bis (gotowa masa, ale tylko do płytek ściennych) albo Atlas Karo (do płytek marmurowych i kamiennych). Spoiny przyklejonych płytek ceramicznych wypełnia się zaprawą do fugowania, natomiast spoiny w narożach ścian i połączeniach ścian z podłogą należy wypełnić silikonem sanitarnym. Posiada on bardzo dobrą przyczepność do wszelkich podłoży budowlanych, tworzy trwałą, elastyczną i wodoodporną warstwę uszczelniającą. Dzięki zawartości specjalnie dobranych dodatków Atlas Silton S jest odporny na działanie grzybów i pleśni. Oferowany jest w 40 kolorach identycznych z kolorystyką wąskiej (szer. 2–6 mm) zaprawy do fugowania.
Po dwóch tygodniach od fugowania okładzinę (o ile jest ona wykonana z materiałów porowatych), a zwłaszcza spoiny, warto zabezpieczyć przed zabrudzeniami preparatem Atlas Delfin. Stworzy on cienką, bezbarwną powłokę ochronną.
Jeśli nasza kabina jest mała i wzięcie prysznica grozi zalaniem całej łazienki, najprostszym sposobem osłonięcia jej wejścia jest powieszenie na drążku zasłonki z tworzywa sztucznego. Można pokusić się także o uchylne lub składane drzwi z tworzywa albo hartowanego szkła, ale należy wcześniej dopasować wymiary kabiny do wymiarów drzwi. Ich mocowanie musi być solidne, czasami wymaga wkucia w ścianę zawiasów jeszcze przez położeniem płytek. Są też drzwi, które wiesza się, przewiercając tylko otwory w glazurze.
Aby kabina prysznicowa była w miarę wygodna, jej minimalna szerokość powinna wynosić 75 cm, a wysokość 200 cm. Baterię instaluje się przeważnie na wysokości ok. 110 cm, licząc od dna brodzika, natomiast rączka prysznica powinna być przesuwalna na drążku tak, aby była łatwo dostępna dla użytkowników o różnym wzroście. Łazienka jest pomieszczeniem o podwyższonym stopniu wilgotności, dlatego też zanim przystąpimy do przyklejania płytek ceramicznych, brodzik i ściany wokół niego należy skutecznie zabezpieczyć przed wilgocią.
Murujemy ściany i brodzik
Kabinę o prostych ścianach najłatwiej można wykonać z wodoodpornych płyt gipsowo-kartonowych, montując je na specjalnym metalowym stelażu. Ściany o finezyjnych kształtach, np. półokragłe, muruje się z cegły, używając do tego zaprawy murarskiej Atlas. Taką ścianę należy przed obłożeniem płytkami wyrównać i przeszpachlować na szorstko zaprawą tynkarską. Popularne są ciągle ściany lub ich fragmenty wykonane z luksferów. Do ich montażu służą specjalistyczne kleje, można je też łączyć je przy pomocy zaprawy klejącej Atlas Karo.
Próg brodzika można wykonać z bloczków betonowych lub cegieł ceramicznych, a do ich murowania zastosować również zaprawę murarską. Brodzik powinien mieć odpowiednią wysokość, tzn. taką, która umożliwi bez problemu zamontowanie syfonu i swobodny odpływ wody do kanalizacji. Nie może być jednak zbyt wysoki, ponieważ trudno będzie do niego wchodzić i z niego wychodzić. Na każdym metrze rury odpływowej w drodze do pionu kanalizacyjnego powinno się „stracić” około 1–1,5 cm wysokości. Żeby uniknąć przykrych niespodzianek, należy także pamiętać o odpowietrzeniu instalacji. Jeżeli rura odpływowa jest krótsza niż 3 metry, wystarczy odpowietrzenie w pionie kanalizacyjnym. Jednak gdy przekracza tę długość, potrzebne jest dodatkowe odpowietrzenie w syfonie.
Po wykonaniu obudowy brodzika i zamontowaniu rury odpływowej, pustą przestrzeń można wypełnić gruzem i zalać betonem. Wylewkę należy ukształtować z 0,5 proc. spadkiem w kierunku kratki ściekowej, pamiętając o grubości płytek i kleju. Po zakończeniu pracy trudne do usunięcia resztki związanej już zaprawy łatwo usunie się preparatem Atlas Szop.
Bez dostępu wilgoci
Każdy etap prac jest ważny, ale zabezpieczenie przeciwwilgociowe kabiny prysznicowej to sprawa podstawowa. Płytki ceramiczne są odporne na działanie wilgoci, ale nie stanowią wodoszczelnego zabezpieczenia podłoża. Dlatego przed ich położeniem, zarówno podłoże brodzika, jak i ściany, które będą ograniczać kabinę, należy zabezpieczyć sprawdzonym systemem uszczelnień Atlas Woder E. W jego skład wchodzą: folia w płynie oraz taśmy, kołnierze i narożniki uszczelniające. System z powodzeniem można stosować na posadzkach betonowych, tynkach cementowych i gipsowych lub płytach gipsowo-kartonowych.
Zanim jednak przystąpimy do uszczelnienia podłoża, należy uzupełnić powstałe w nim ubytki oraz wyrównać jego powierzchnię, np. zaprawą wyrównującą lub zaprawą tynkarską. W zależności od parametrów podłoża, zwłaszcza nośności i chłonności, należy je zagruntować, stosując emulsję Atlas Uni-Grunt lub Atlas Cerplast.
Folię w płynie Atlas Woder E należy nakładać w dwóch warstwach za pomocą pędzla. W miejscach połączeń ścian z wylewką w świeżo naniesioną pierwszą warstwę folii wtapiamy taśmy i narożniki uszczelniające. Podobnie postępujemy w przypadku izolowania podejść do rur instalacji wodno-kanalizacyjnej i kratki ściekowej. Wklejenie kołnierza podłogowego w miejscu przeznaczonym pod kratkę ściekową oraz kołnierzy ściennych przy wyjściu baterii zabezpieczy te newralgiczne miejsca przed dostępem wody.
Drugi etap uszczelniania polega na naniesieniu folii Atlas Woder E na całe powierzchnie brodzika i ściany. Po trzech dniach można przystąpić do przyklejenia płytek. Do tego czasu nie należy oddziaływać na uszczelnioną powierzchnię wodą pod ciśnieniem. Należy pamiętać również, że świeże powierzchnie, np. tynku, mogą być uszczelniane najwcześniej po dwóch tygodniach od ich wykonania.
Przyklejanie płytek
Do przyklejenia płytek ceramicznych w kabinie prysznicowej można zastosować którąś z następujących zapraw: zaprawę klejową Atlas, Atlas Plus (o zwiększonej elastyczności), Atlas Mig (wiąże w 4 godziny), Atlas Cal N i Atlas Tangres (obie zaprawy upłynnione, tylko do płytek podłogowych), Atlas Bis (gotowa masa, ale tylko do płytek ściennych) albo Atlas Karo (do płytek marmurowych i kamiennych). Spoiny przyklejonych płytek ceramicznych wypełnia się zaprawą do fugowania, natomiast spoiny w narożach ścian i połączeniach ścian z podłogą należy wypełnić silikonem sanitarnym. Posiada on bardzo dobrą przyczepność do wszelkich podłoży budowlanych, tworzy trwałą, elastyczną i wodoodporną warstwę uszczelniającą. Dzięki zawartości specjalnie dobranych dodatków Atlas Silton S jest odporny na działanie grzybów i pleśni. Oferowany jest w 40 kolorach identycznych z kolorystyką wąskiej (szer. 2–6 mm) zaprawy do fugowania.
Po dwóch tygodniach od fugowania okładzinę (o ile jest ona wykonana z materiałów porowatych), a zwłaszcza spoiny, warto zabezpieczyć przed zabrudzeniami preparatem Atlas Delfin. Stworzy on cienką, bezbarwną powłokę ochronną.
Jeśli nasza kabina jest mała i wzięcie prysznica grozi zalaniem całej łazienki, najprostszym sposobem osłonięcia jej wejścia jest powieszenie na drążku zasłonki z tworzywa sztucznego. Można pokusić się także o uchylne lub składane drzwi z tworzywa albo hartowanego szkła, ale należy wcześniej dopasować wymiary kabiny do wymiarów drzwi. Ich mocowanie musi być solidne, czasami wymaga wkucia w ścianę zawiasów jeszcze przez położeniem płytek. Są też drzwi, które wiesza się, przewiercając tylko otwory w glazurze.
Źródło: "Krakowski Rynek Nieruchomości" nr 11/2006 | 2006-05-22
Czy ten artykuł był dla Ciebie interesujący?
Komentarze (0)
Pokaż wszystkie komentarze (0)