Projekt zmian ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych

Zgodnie z projektowaną nowelizacją, obszar poniżej 0,5 ha klas I-III nie będzie wymagał uzyskania zgody ministra właściwego do spraw rozwoju wsi.

26 maja 2013 r. weszła w życie ustawa z dnia 8 marca 2013 r. o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych (DZ. U. z 2013 r., poz. 503). Zmiany wprowadzone tą nowelizacją polegały m.in. na usunięciu z art. 7 ust. 2 pkt 1 słów „jeżeli ich zwarty obszar projektowany do takiego przeznaczenia przekracza 0,5 ha”. Wskutek tej nowelizacji w obecnie obowiązującym stanie prawnym, zmiana przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze lub nieleśne, określona w art. 7 ust. 1 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, która dokonuje się co do zasady w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego sporządzonym w trybie określonym w przepisach ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w przypadku gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas I-II, wymaga uzyskania każdorazowo zgody ministra rolnictwa i rozwoju wsi. Procedura uzyskania zgody właściwego organu stanowi pierwszy etap i jest każdorazowo konieczna do zmiany przeznaczenia gruntów oznaczonych powyżej na cele nierolnicze, dokonującego się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W stanie prawnym sprzed wejścia w życie nowelizacji ustawy z dnia 8 marca 2013 r., przeznaczenie na cele nierolnicze gruntów rolnych klas I-III wymagało uzyskania zgody ministra właściwego do spraw rozwoju wsi, jedynie w przypadku gdy zwarty obszar gruntów przekraczał 0,5 ha.

W związku z uchwaleniem nowelizacji ustawy powstały istotne problemy dotyczące uchwalania i wykonywania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego w gminach wiejskich i podmiejskich oraz uzyskiwania decyzji o warunkach zabudowy na obszarach, na których nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, należy do zadań własnych gminy. W kompetencji do uchwalania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego wyraża się samodzielność samorządu terytorialnego w rozwiązywaniu lokalnych zagadnień dotyczących zachowania ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym. Jednakże, praktyczne zastosowanie nowych przepisów tj. art. 7 ust. 2 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, wprowadzającego ograniczenie o charakterze administracyjnym w uzyskiwaniu zgody na każdorazowe przekształcenie gruntów rolnych klas I-III na cele nierolnicze i nieleśne przyniosło bardzo negatywne skutki dla planowanych inwestycji budowlanych na tych terenach.

W związku z powyższym, posłowie PSL skierowali do Sejmu projekt zmiany ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych. W projektowanym stanie prawnym przeznaczenie na cele nierolnicze i nieleśne gruntów rolnych klas I-III będzie wymagało uzyskania zgody ministra właściwego do spraw rozwoju wsi jedynie w przypadku, kiedy zwarty obszar przekraczałby 0,5 ha. Zgodnie z projektowaną nowelizacją, obszar poniżej 0,5 ha klas I-III nie będzie wymagał uzyskania zgody ministra właściwego do spraw rozwoju wsi.

Nowelizacja przywraca więc poprzedni stan prawny. Zmiana powyższa ma na celu również zwiększenie przejrzystości dotychczasowych przepisów. Zdaniem posłów projektowane zmiany wpłyną pozytywnie na prowadzenie inwestycji budowlanych na terenach wiejskich i podmiejskich, poprzez zniesienie istotnego ograniczenia o charakterze administracyjnym w postaci konieczności uzyskania zgody ministra właściwego ds. rozwoju rolnictwa na każdorazową zmianę przeznaczenia gruntów stanowiących użytki rolne klas I-III na cele nierolnicze i nieleśne, niezależnie od powierzchni gruntów wobec których planowana jest zmiana.