Ograniczenia hałasu na terenach mieszkaniowych

Celem nowelizacji ustawy jest stworzenie lepszych możliwości zastosowania prawnych narzędzi poprawy jakości powietrza w Polsce na szczeblu wojewódzkim i lokalnym.

6 października 2015 r. Prezydent podpisał ustawę z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy Prawo ochrony środowiska. Celem nowelizacji ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska jest stworzenie lepszych możliwości zastosowania prawnych narzędzi poprawy jakości powietrza w Polsce na szczeblu wojewódzkim i lokalnym oraz w zakresie ochrony przed hałasem.

Ustawa upoważnia ministra właściwego do spraw środowiska, który w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku. Zostaną ustalone m.in. zróżnicowane dopuszczalne poziomy hałasu : pod zabudowę mieszkaniową, pod budynki związane ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży, na cele uzdrowiskowe, na cele rekreacyjno-wypoczynkowe oraz pod zabudowę mieszkaniowo-usługową. Obowiązek podjęcia działań na rzecz ochrony środowiska przed hałasem powstaje z chwilą pojawienia się faktycznego zagospodarowania terenu takiego, który wymaga ochrony środowiska przed hałasem. Dotychczasowe przepisy dotyczyły „terenów przeznaczonych”, nowe przepisy wprowadzają pojęcie „tereny faktycznie zagospodarowane”. Rozszerzono ochronę człowieka przed hałasem w sytuacjach, w których bezpośrednio na granicy pasa drogowego czy pasa kolejowego znajdują się budynki mieszkalne, szpitale, domy opieki społecznej lub budynki związane ze stałym lub czasowym pobytem dzieci lub młodzieży.

Doprecyzowano też zakres przedmiotowy uchwały sejmiku wojewódzkiego. Sejmik wojewódzki może w celu zapobieżenia negatywnemu oddziaływaniu na zdrowie ludzi lub środowisko, wprowadzić ograniczenia lub zakazy w zakresie eksploatacji instalacji, w których następuje spalanie paliw. Projekt takiej uchwały opracowuje zarząd województwa, który przedstawia taki projekt uchwały do zaopiniowania właściwym miejscowo wójtom, burmistrzom lub prezydentom miast i starostom. Organy samorządu terytorialnego zobowiązane są do wydania opinii w ciągu miesiąca od otrzymania projektu. W ustawie określono obligatoryjne i fakultatywne elementy uchwały sejmiku.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.