Nowa ustawa o timeshare

28 kwietnia 2012 r. wchodzi w życie nowa ustawa o timeshare, która dostosuje polskie prawo do przepisów obowiązujących w Unii Europejskiej.

28 kwietnia 2012 r. wchodzi w życie nowa ustawa o timeshare, która dostosuje polskie prawo do przepisów obowiązujących w Unii Europejskiej. Dotychczas brak jasnych przepisów określających sposób zawierania tego rodzaju umów, wykorzystywali nieuczciwi przedsiębiorcy, którzy przekazywali błędne i nierzetelne informacje o sprzedawanych produktach. W rezultacie konsumenci byli narażeni na zawieranie niekorzystnych kontraktów.

W ostatnich latach umowy timesharingu zyskują coraz większą popularność, głównie dlatego, iż dają nabywcy prawo do korzystania z konkretnego obiektu turystycznego w następujących po sobie okresach i to bez ponoszenia znacznych kosztów związanych z nabyciem takiego obiektu na własność. Dzięki tej umowie w zamian za zryczałtowaną opłatę klient może ustalić, że np. przez kolejnych 5 lat będzie spędzał trzydziesty piąty tydzień roku w domu na Costa Brava w Hiszpanii. Timesharing pozwala uniezależnić koszty wakacji od ewentualnych zmian cen wyjazdów turystycznych. Ponadto, daje konsumentowi pewność co do możliwości korzystania z konkretnego obiektu w konkretnym okresie w roku.

Jak podaje Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów na całym świecie z tego rodzaju ofert korzysta już ok. 6,4 mln osób z czego 1,5 to mieszkańcy Europy.

Nowe przepisy rozszerzają zakres obowiązywania umowy timeshare, która obecnie dotyczy tylko nieruchomości, a minimalny czas jej obowiązywania wynosi trzy lata. Po wejściu w życie regulacji umowa timeshare będzie obejmować nie tylko nieruchomości, ale też inne rodzaje zakwaterowania, takie jak miejsca na statkach wycieczkowych i będzie musiała być zawarta na okres dłuższy niż rok.

Ustawa wprowadza też nowe rodzaje usług:

• umowę o długoterminowy produkt wakacyjny, na podstawie której konsument wykupuje, na dłużej niż rok, prawo do otrzymywania pakietu zniżek na usługi związane głównie z zakwaterowaniem lub podróżą np. w hotelach lub na bilety lotnicze;
• umowę pośrednictwa w odsprzedaży timeshare lub długoterminowego produktu wakacyjnego, na podstawie których konsument płaci przedsiębiorcy za pomoc w sprzedaży lub kupnie tych produktów;
• umowę o uczestnictwo w systemie wymiany, na podstawie której konsument odpłatnie wnosi do prowadzonego przez przedsiębiorcę systemu wymiany swoje prawo timeshare. Z tego prawa będą mogli korzystać inni członkowie systemu wymiany, a w zamian za to konsument uzyskuje możliwość korzystania także z pozostałych wniesionych do systemu praw timeshare lub innych usług.

Inaczej niż do tej pory, zostało uregulowane prawo konsumenta do odstąpienia od umowy. Czas na odstąpienie od umowy bez podania przyczyny został wydłużony do 14 dni od dnia jej zawarcia bądź doręczenia. Odstąpienie od umowy w tym terminie oznacza, że konsument nie ponosi żadnych kosztów. Płatność za usługi z tytułu umowy o długoterminowy produkt wakacyjny będzie dokonywana wyłącznie w równych rocznych ratach. Obowiązkiem przedsiębiorcy będzie wezwanie konsumenta do zapłacenia każdej raty należności za usługę na co najmniej 14 dni przed ustalonym terminem płatności. Jeżeli tego nie zrobi, konsument będzie mógł korzystać z usługi bezpłatnie, aż do chwili otrzymania wezwania. Ponadto jeżeli konsument nie otrzyma wezwania do zapłaty po upływie 30 dni od dnia kiedy powinno wpłynąć, będzie mógł także odstąpić od umowy, nie ponosząc odpowiedzialności odszkodowawczej. Nowe regulacje dotyczą też informacji, które konsument musi otrzymać od przedsiębiorcy przed zawarciem umowy. Zamiast obowiązującego dotychczas prospektu przedsiębiorca będzie zobowiązany przedstawić informacje zgodne z standardowym formularzem informacyjnym. Formularze te określają jednakowy standard informacyjny we wszystkich państwach Unii Europejskiej.

W związku z nową ustawą traci moc ustawa z 13 lipca 2000 r. o ochronie nabywców prawa korzystania z budynku lub pomieszczenia mieszkalnego w oznaczonym czasie w każdym roku, która poprzednio regulowała tą tematykę.