Nietypowe budynki świata

Marcin Rymarczyk | 2019-02-04

Paul Klee Zentrum fot. na lic. Wikimedia Commons

Niektóre z nich sa siedzibą muzeum. Inne to hale widowisko-sportowe. Choć każdy powstał z myślą o innych potrzebach, łączy je niezwykła architektura.

Paul Klee Zentrum

Muzeum poświęcone twórczości artysty Paula Klee zlokalizowane jest w Bernie w Szwajcarii. Centrum Paula Klee powstało na zlecenie władz miasta, które chciały uhonorować jednego ze swoich najwybitniejszych artystów. Budynek został zaprojektowany w 2000 r. przez włoskiego architekta, Renzo Piano. Budynek składa się z 3 brył wykonanych ze stali i szkła, połączonych dachem w kształcie fal, które wtapiają się w naturalny krajobraz.

Każdy budynek pełni inną funkcję, skupiając się na prezentowaniu dzieł jednej z trzech działalności artysty: malarstwa, muzyki i poezji. Kolekcja muzeum zawiera ok. 40 proc. dzieł z dorobku Paula Klee. Ponad 600 prac zostało ofiarowane przez pasierbicę malarza. W obiekcie znajdują się także obrazy i dokumenty przekazane od rodziny, od Fundacji Paula Klee, a także pochodzące z kolekcji prywatnych kolekcjonerów sztuki. W muzeum oprócz stałych wystaw, znajdują się pomieszczenia przeznaczone do wernisaży, sala koncertowa, pracownie artystyczne dla dzieci i restauracja.

Blox

Realizacja architektoniczna o nazwie Blox to projekt duńskiej pracowni OMA zrealizowany w Kopenhadze w 2017 r. Budynek powstał na niezbyt atrakcyjnym terenie obok ruchliwej jezdni stanowiącej część obwodnicy w śródmieściu stolicy Danii. Gmach budynku powstał bezpośrednio nad jezdnią, tworząc jednocześnie tunel. Konstrukcja budynku o powierzchni 20 tys. mkw. składa się ze szklanych bloków poprzesuwanych względem siebie, tworzących nieregularną, dynamiczną strukturę.

Blox jest budynkiem wielofunkcyjnym – obiekt pełni funkcję siedziby Duńskiego Centrum Architektury – organizacji powołanej do rozpowszechniania wiedzy na temat architektury i zabudowy środowiska. Wewnątrz znajdują się przestrzenie wystawowe, ośrodek badawczy, sale konferencyjne, audytorium, restauracje i kawiarnie, centrum fitness, księgarnia oraz parking publiczny. Część przestrzeni budynku przeznaczono na powierzchnie biurowe oraz mieszkania.

Blox fot. Leif Jørgensen, fot. na lic. Wikimedia Commons

Dom Wschodzącego Słońca

Heliodome, nazywany także Domem Wschodzącego Słońca, znajduje się w Cosswiller we Francji. Nietypowa konstrukcja ma przypominać trójwymiarowy zegar słoneczny. Jego twórca, Eric Wasser poświęcił blisko 10 lat na badania oddziaływania Słońca, a następnie na ich podstawie opracował projekt obiektu.

Konstrukcja została wykonana ze szkła, drewna i betonu. Bryła budynku ustawiona jest pod kątem, którego pozycja i nachylenie zostały dostosowane do trajektorii Słońca w cyklu rocznym i dziennym. Fasada budynku została zwrócona w kierunku południowym. Dzięki takiemu ułożeniu wiosną, jesienią i zimą wnętrza ogrzewane są promieniami wchodzącymi przez okna, a latem wewnątrz panuje przyjemny chłód.

Obiekt jest ekonomiczny – na całej powierzchni skośnego dachu zamontowano panele solarne. Według twórcy, architektura solarna pozwoli uzyskać oszczędność energii od 80 do 90 proc. w porównaniu z konwencjonalnym budynkiem. Znajdujący się w Francji pasywny obiekt pełni funkcję pokazową.

Dom Wschodzacego Slonca, fot. Silvio Tanner, fot. na lic. Wikimedia Commons

Khan Shatyr

,,Namiot Chana" to największe centrum rozrywkowo-handlowe w Azji Środkowej. Jest to nie tylko najwyższy budynek w stolicy Kazachstanu, ale również największa konstrukcja namiotowa na świecie. Astana, stolica Kazachstanu bywa określano jako Dubaj Azji Środkowej, więc rozmach realizowanych tam projektów architektonicznych przyciąga znanych architektów z całego świata.

Projekt przygotował Norman Foster we współpracy z brytyjskim biurem konstrukcyjnym Buro Happold. Kompleks został oddany do użytku 5 lipca 2010 r., z okazji 70. urodzin prezydenta Kazachstanu, Nursułtana Nazarbajewa. Wysoki na 150 m namiot o podstawie eliptycznej z osią długości rzędu 200 m obejmuje 23 tys. mkw. powierzchni. Pod uformowaną w ten sposób strzelistą kopułą zamknięto obszar o powierzchni wynoszącej 100 tys. mkw. Całość przykrywa dach wykonany z przezroczystego tworzywa sztucznego ETFE.

Wewnątrz znajdują się: centrum rozrywkowo-handlowe z placami i brukowanymi ulicami, sklepy, kawiarnie, restauracje, kino, pole do minigolfa oraz powierzchnie wielofunkcyjne. Największą atrakcję stanowi tropikalna plaża ze specjalnym systemem podgrzewania piasku.

Khan Shatyr, fot. na lic. Wikimedia Commons

Perth Arena

Hala widowiskowo-sportowa Perth Arena znajduje się w mieście Perth położonym w zachodniej części Australii. Jej oficjalne otwarcie miało miejsce 10 listopada 2012 r. i stanowiło pierwszy etap realizacji projektu Perth City Link, polegający na rewitalizacji 13,5 ha powierzchni miejskiej. Hala jest wspólnym dziełem 2 architektów – Ashton Raggatt McDougall oraz Cameron Chisholm Nico.

Projekt Perth Areny opiera się na dziele Eternity Puzzle autorstwa Christophera Moncktona, będącym układanką z puzzli o kształcie regularnego dwunastokąta. Efektem jest konstrukcja złożona z 9 fasad w formie połączonych wielokątów, które wzajemnie się na siebie nakładają. Do ich wybudowania użyto 9,8 tys. trójkątnych oraz 1 tys. prostokątnych płyt.

W obiekcie o powierzchni 28 tys. mkw. znajdują się: sala koncertowa, stadion sportowy mogący pomieścić 15 tys. osób, 5 pomieszczeń wielofunkcyjnych, 36 apartamentów oraz podziemny parking na 680 miejsc. W hali zamontowano rozsuwany dach, który otwiera się w ciągu 7 min. Koszt inwestycji wyniósł 548,7 mln dolarów australijskich – ok. 355 mln euro.