Nieruchomości premium - styl secesyjny

Estetyka secesyjna stanowi dobry przykład na potwierdzenie, że niekiedy zerwanie z korzeniami jest najlepszą drogą do wypracowania czegoś nowatorskiego.

Style w historii sztuki, które cechuje naprzemienność i biegunowość, wzajemnie się przeplatają i pozwalają uporządkować epoki według dominujących w nich nastrojów, wzorców i uznawanych wartości. W pewnym momencie doszło jednak do pęknięcia, w wyniku którego narodziła się secesja.

Estetyka secesyjna stanowi dobry przykład na potwierdzenie, że niekiedy zerwanie z korzeniami jest najlepszą drogą do wypracowania czegoś nowatorskiego i dotychczas niespotykanego. W swojej etymologii, secesja wskazuje na „oddzielenie”, co wyraźnie przekłada się nie tylko na sam estetyczny wymiar tego stylu, ale też jego źródła, które miały wyraźnie odciąć się od „tyrańskich” założeń bazującego na wiernym naśladownictwie akademizmu. W efekcie w latach 90. XIX wieku rozkwit odnotował jeden z bardziej oryginalnych stylów, jaki narodził się w sztuce. Zainteresowanie secesją możemy dostrzec również dzisiaj, co pokazuje, że odważne i niebanalne akty twórcze nie są jedynie niepokorne, ale często przynoszą coś zupełnie nowego i wyprzedzającego swoją epokę.

Nowatorstwo na każdej płaszczyźnie

Secesja w swoim rozkwicie objęła w zasadzie każdy obszar sztuki – zarówno w architekturze, czego przykładem mogą być słynne kamienice Gaudiego w Barcelonie, jak i w malarstwie czy nawet sztuce użytkowej, gdzie aż do dzisiejszego dnia podziwiać możemy secesyjne tkaniny, meble czy nawet wazony. Ten rozmach przyczynił się do szybkiego wzrostu popularności stylu secesyjnego. Co decydowało o jego oryginalności i nowatorstwie? Otóż trudno wyróżnić jednoznaczne kryteria, które spełniały dzieła secesyjne, gdyż w zależności od szkoły lub nawet bujnej osobowości i wyobraźni konkretnego twórcy, powstały ich liczne odmiany. W Europie dominowało kilka ośrodków, spośród których wyróżnić można Holandię, Francję ze swoim art nouveau, czyli nowym stylem, Anglię, Niemcy, oczywiście Polskę oraz Czechy. Każdy z ośrodków czerpał z różnych inspiracji.

Mimo zróżnicowania możliwe jest wyróżnienie kilku cech, które zdecydowanie potwierdzą, że dane dzieło można zaklasyfikować jako utworzone w stylu secesyjnym. Będą one w dużej mierze związane z kompozycją, która w nawiązaniu do odcięcia się od symetrycznej klasyki, wyróżnia się przekorną asymetrycznością. Secesja chętnie korzysta z wzorców orientalnych i wykorzystuje ornamenty roślinne oraz zwierzęce. Mówi się, że dominująca będzie forma z miękką, falistą linią, jednak i w tej kwestii trudno znaleźć jednoznaczne rozwiązanie. Prócz okrągłych i płynnych linii spotkać możemy również geometryczne kształty. Najpewniej można jednak ująć, że stylowi secesyjnemu nie brak fantazyjności i wymyślności – mówi Anna Sadowska, z pracowni architektury wnętrz Sadler.

Zachwyt aktualny

Styl secesyjny mimo swojego zróżnicowania i braku jednolitości, trafił w gusta licznych odbiorców. Zachwyca i w XXI wieku, co jedynie potwierdza siłę tej być może udziwnionej jak na XIX wiek estetyki. W przeciwieństwie do dzisiejszych trendów, które szybko odchodzą do lamusa, secesja ma się bardzo dobrze, choć wyraźnie odcięła się od klasycznego wzornictwa na rzecz nowości i awangardy. Powodzenie tego stylu może mieć związek z jego rozległością, obejmującą wiele obszarów ludzkiej twórczości. Secesyjna estetyka poruszy bowiem nie tylko miłośników malarstwa i historii sztuki, ale też wielbicieli niebanalnych gadżetów czy zbieraczy antyków. Pewne jest to, że narodzony w buncie przeciwko standardowym wzorcom styl przyniósł nam oryginalne dziedzictwo kulturowe.