Muzea inne niż wszystkie

Budynki, które wykorzystuje się jako muzea, ze względu na swoją wyjątkową architekturę niejednokrotnie same w sobie są eksponatami.

Royal Ontario Museum

Królewskie Muzeum Ontario znajduje się w centrum Toronto i jest największym muzeum w Kanadzie. Obiekt był wielokrotnie rozbudowywany. Ostatnia przebudowa miała miejsce w 2002 r., kiedy ogłoszono międzynarodowy konkurs koncepcyjny na nowy gmach budynku. Zwycięską koncepcję zaproponował Daniel Libeskind – urodzony w Łodzi, światowej klasy architekt. Autor podczas tworzenia projektu przy współpracy z pracownią Van Bolts, chciał w naturalny sposób połączyć nowoczesną architekturę z tradycją.

W efekcie powstała dynamiczna i innowacyjna fasada muzeum, którą wtopiono w stary budynek. Krystaliczną, nieregularną formę wykonano ze szkła i aluminium, a następnie wsparto na stalowym szkielecie. Nowy gmach został otwarty w czerwcu 2007 r. i znacznie zwiększył powierzchnię muzeum, które obecnie posiada blisko 6 mln eksponatów, a rocznie dodaje ok. 70 tys. nowych.

Na 7 piętrach o łącznej powierzchni użytkowej wynoszącej 18,6 tys. mkw. znajduje się 7 nowych oraz 8 odnowionych galerii. Łącznie muzeum oferuje 40 galerii, gdzie oprócz stałych ekspozycji, przygotowywane są wystawy okresowe, a także organizowane warsztaty i prelekcje.

Museo Soumaya 

Muzem Soumaya w Meksyku to jeden z najważniejszych obiektów skupiających kolekcję sztuki Ameryki Łacińskiej. Budynek został otwarty 29 marca w 2011 r. przez prezydenta Felipe Calderóna. Obiekt prezentuje blisko 6 tys. eksponatów z wszystkich okresów historii Mezoameryki, w tym obrazy meksykańskich artystów. Posiada zbiory dzieł m.in. Salvadora Dali, Rodina, Murilla i Tintoretta czy El Greca.

Oprócz powierzchni ekspozycyjnej, w muzeum mieszczą się również: aula na 350 osób, biblioteka, biura, restauracja, sklep z pamiątkami oraz dodatkowa przestrzeń do dowolnego wykorzystania. Kondygnacje podziemne przeznaczono na magazyny i pracownie konserwacji oraz podziemny parking.

Fasadę budynku zaprojektowali Fernando Romero, Ove Arup oraz Frank Gehry. Zewnętrzną elewację tworzą dwa systemy konstrukcyjne – podziemną część wykonano z żelbetu, a nadziemną ze stali. Charakterystyczną geometrię uzyskano dzięki ustawieniu po obwodzie 28 stalowych kolumn o wygiętym kształcie.

Obiekt o wysokości 46 m pokrywa 46 tys. sześciokątnych płytek aluminiowych, bez widocznych otworów drzwiowych i okiennych. Dach muzeum jest na wpół przezroczysty, dzięki czemu do środka wpada naturalne światło dzienne. Koszt realizacji inwestycji wyniósł 47 mln dolarów.

Museo Somaya, fot.  Diego Delso fot. na lic. Wikimedia Commons

Muzeum Architektury Toyo Ito 

Muzeum poświęcone twórczości Toyo Ito – znanego architekta i laureata nagrody Pritzkera w 2013 r., znajduje się na japońskiej wyspie Omishima, będącej częścią miasta Imabari. Otwarty w 2011 r. obiekt składa się z dwóch budynków muzealnych nazwanych Steel Hut i Silver Hut. Obiekty zostały zaprojektowane przez Toyo Ito i same w sobie stanowią eksponaty.

Budynek Steel Hut został przeznaczony na muzeum, w którym prezentuje się rysunki, plany i makiety projektów artysty. Poza wystawą główną, jako ekspozycje czasowe można zobaczyć prace innych architektów, a także wziąć udział w wykładach, prezentacjach czy warsztatach architektonicznych dla dzieci.

Budynek muzeum to czarna, ekstrawagancka bryła o skomplikowanej geometrii złożonej z wielościanów. Konstrukcja ma przypominać kryształ, wykonana jest w całości ze stalowej blachy o idealnie gładkiej powierzchni. Obok głównego budynku znajduje się Silver Hut pełniący funkcję pawilonu biblioteki. Jego konstrukcja wyraźnie kontrastuje z bryłą muzeum – jasny, minimalistyczny obiekt zbudowano z ażurowych ścian podtrzymywanych przez stalowe słupy.

Muzeum Architektury Toyo Ito, fot. Kenta Mabuchi, flickr.com

Muzeum Astrup Fearnley 

Galeria Sztuki Nowoczesnej rodzin Astrup i Fearnley powstała w 2012 r. na nabrzeżu Oslo, z miejsca stając się atrakcją stolicy Norwegii. Konstrukcja została zaprojektowana przez włoskiego architekta Renzo Piano – zdobywcy nagrody Pritzkera w 1998 r.

Ogromny kompleks o łącznej powierzchni 700 tys. mkw. składa się z 2 drewnianych budynków oddzielonych od siebie wąskim kanałem. Cechę charakterystyczną muzeum stanowi zaokrąglony szklany dach w formie żagla, który łączy budynki po obu stronach kanału.

Muzeum prezentuje zbiory fundacji utworzonej przez potomków norweskiego potentata żeglugowego Thomasa Fearnleya, który zmarł w 1927 r. Wystawy podzielone są na ekspozycje tematyczne, mieszczące się w 2 budynkach – w głównym obiekcie znajduje się stała ekspozycja, a w mniejszym prezentowane są wystawy czasowe. W galerii sztuki można obejrzeć dzieła światowej sławy artystów, m.in. Andy'ego Warhola, Damiena Hirsta, Jeffa Koonsa i Charlesa Raya. Koszt realizacji muzeum wyniósł 90 mln euro.

Muzeum Astrup Fearnley, fot. Benson Kua, flickr.com

Muzeum Sztuki Współczesnej w Niterói 

Museu de Arte Contemporanea de Niterói – w skrócie MAC – znajduje się na przedmieściach Rio de Janeiro, w porcie Niteroi, leżącym u wejścia zatoki oceanicznej Guanabara. Obiekt jest jednym z najbardziej znanych dzieł wybitnego brazylijskiego architekta, Oscara Niemeyera.

Współpracując z inżynierem Bruno Contarinim stworzył budynek, który wprawia w zachwyt swoją niecodzienną konstrukcją. Zaprojektowana przez nich budowla ma 16 m wysokości i 50 m średnicy, a charakterystyczny kształt spodka przywodzi na myśl skojarzenia ze statkiem UFO. Autor jednak swoje dzieło porównuje do kwiatu, gdzie główna część budynku wyrasta z wąskiej cylindrycznej podstawy otoczonej wodą, w której dodatkowo odbija się cała konstrukcja. Do głównej sali prowadzi efektowne podejście w kształcie serpentyny.

Główna sala, zwana Museu de Arte Contemporanea de Niterói, może pomieścić jednorazowo około 60 osób. Dla zwiedzających udostępniono 3 piętra z eksponatami brazylijskiej sztuki modernistycznej. W galerii zostały zgromadzone eksponaty sztuki współczesnej, abstrakcyjne rzeźby oraz obrazy.

Muzeum Sztuki Współczesnej w Niterói, fot. Rodrigo Soldon, flickr.com