Mur z wodotryskiem

Słońce świeci, ptaszki śpiewają, słychać łagodny szum wody. Wokół zieleń, a my rozkoszujemy się wszystkim naraz. I wcale nie trzeba mieć potoku, który płynie z wolna. Wystarczy mur z wodotryskiem!
Zasada działania takiego źródełka polega na krążeniu wody w obiegu zamkniętym. Elektryczna pompa zanurzeniowa tłoczy przewodami wodę ze zbiornika do znajdującego się w murze otworu wylotowego. Woda z powrotem spływa do zbiornika i ponownie, przy pomocy pompy, jest podciągana do wylotu źródełka.
Tylko od naszej pomysłowości zależy wygląd przyściennego wodotrysku. W tym celu można wykorzystać np. oryginalną kamienną misę lub drewniane koryto, żeliwnego lub kamiennego rzygacza, fragmenty starej sztukaterii, rozmaite materiały wyszperane na strychu, targu staroci lub nawet na złomowisku. Jednym z bardziej popularnych rozwiązań jest wykonanie zbiornika na wodę z betonu, a następnie obudowanie go materiałem ceramicznym lub kamiennym. Można też skorzystać z dostępnych na rynku żeliwnych lub kamiennych zestawów. Jednak indywidualnie zaprojektowany zdrój, razem z roślinną kompozycją, nadaje instalacji własny, niepowtarzalny charakter.

Instalacja w murze

Jeżeli mur, w którym ma być umieszczone źródełko, już stoi, trzeba wykuć w nim bruzdę (szerokości około 1,5 cm i głębokości około 2 cm) i po wprowadzeniu przewodu wodnego (plastikowego bądź metalowego, zwykle o średnicy 0,5 cala) wypełnić ją zaprawą murarską. Należy też pamiętać o wywierceniu otworów zarówno w ścianie, jak i w misie dla przeprowadzenia przewodu elektrycznego pompki. Jeżeli jest taka możliwość, przewód ten chowamy w poziomej spoinie muru. W odległości kilku metrów od źródełka umiejscawiamy gniazdo elektryczne. Na tym etapie prac warto także pomyśleć o ewentualnym dekoracyjnym podświetleniu zdroju oraz jego otoczenia.

Płyta pod zbiornikiem

Właściwym oparciem dla stojącego zbiornika gromadzącego wodę jest umieszczenie go na betonowej płycie fundamentowej. Ziemię pod nią należy wybrać na głębokość około 25 cm, potem utwardzić 10-centymetrową warstwą gruzu lub tłucznia. Bezpośrednio pod ławę wylewa się kilkucentymetrową warstwę cementu zmieszanego z piaskiem. Na tak przygotowane podłoże można wylać 10-centymetrową warstwę betonu, zatapiając w nim – dla wzmocnienia – metalową siatkę. Miejsce łączenia betonowej płyty z murem powinno być oddzielone (zdylatowane), np. cienkimi paskami ze styropianu. Aby polepszyć właściwości betonu, warto dodać do niego plastyfikator – emulsję elastyczną Atlas. Poprawi ona plastyczność i urabialność betonu, zmniejszy jego tendencję do spękań.

Budujemy misę

Płyta betonowa, będąc solidnym oparciem dla zbiornika, stanowi jego naturalne dno. Wykonanie ścian betonowej misy polega w tym przypadku na zaszalowaniu pożądanego jej kształtu i – po zazbrojeniu prętami stalowymi o średnicy 6 mm – wypełnieniu betonem. Od jakości wykonania zbiornika, szczególnie starannego wykończenia narożników i styku ścian z dnem, zależy nie tylko jego estetyka, ale i szczelność. Świeżo wylany beton prawidłowo pielęgnowany, tzn. regularnie podlewany wodą, uzyskuje swoje właściwości po około 4 tygodniach.

Izolacja przeciwwilgociowa

Do uszczelnienia wnętrza zbiornika doskonale nadaje się Izohan Farba Przeciwwodna, która może stanowić ostateczną warstwą wykończeniową. Jest ona dostępna w kolorze niebieskim, białym lub beżowym. W przypadku, gdy wnętrze zbiornika chcemy wyłożyć płytami ceramicznymi lub kamiennymi, warto uszczelnić go preparatem Izohan Ekofolia Wysokociśnieniowa Dwuskładnikowa. Nanosi się ją dwukrotnie za pomocą pacy tak, aby uzyskać warstwę hydroizolacji co najmniej 3-milimetrowej grubości. Dodatkowym zabezpieczeniem miejsc newralgicznych może być wtopienie w ekofolię specjalnych narożników i taśm uszczelniających. Po 24 godzinach można przystąpić do układania okładziny, stosując specjalistyczną zaprawę klejącą i zaprawę do fugowania. Zbiornik można napełnić wodą po 7 dniach od zakończenia prac.

Wykończenie zdroju

Mur można obłożyć okładziną ceramiczną lub kamienną, zbiornik obudować kamieniem lub cegłą klinkierową, wewnątrz wykładając go płytkami. Podobnie można wykończyć betonową płytę, na której stoi zbiornik. Okładzina nada instalacji estetyczny wygląd i skutecznie zamaskuje miejsca montażu przewodów wodnych i elektrycznych. Do wymurowania obudowy z kamienia można użyć zaprawy cementowej, w przypadku wykończenia zdroju okładziną ceramiczną, trzeba pamiętać, aby użyta do jej przyklejenia zaprawa była elastyczna, mrozo- i wodoodporna. Taka zaprawą jest Atlas Plus. Do przyklejenia płytek kamiennych warto użyć zaprawy z białego cementu, niepowodującej przebarwień na ich powierzchni. Sprawdzi się tutaj zaprawa Atlas Karo.
Użycie cegły klinkierowej wymaga zastosowania specjalistycznej zaprawy. Takim właśnie materiałem jest Zaprawa Murarska Atlas z Trasem do Klinkieru. Tras – minerał pochodzenia wulkanicznego – ogranicza możliwość wystąpienia wykwitów na wymurowanej powierzchni. Murować należy tzw. pełną spoiną, minimalizuje to bowiem możliwość przenikania wody do jej wnętrza. Tą samą zaprawą można także spoinować cegły. Ewentualne zabrudzenia należy usunąć przy pomocy emulsji Atlas Szop, która likwiduje pozostałości po zaprawach cementowych i wapiennych.
Obsadzenie zdroju pnączami, ustawienie donic z roślinami wzmocni końcowy efekt naszej inwestycji.

Uruchomienie i konserwacja

Przed uruchomieniem pompy należy pamiętać, aby była ona całkowicie zanurzona w wodzie, inaczej dojdzie do jej zatarcia. W lecie trzeba systematycznie kontrolować poziom wody w zbiorniku, a raz na pewien czas sprawdzać, czy glony nie zatkały filtra pompy. Dlatego pompa powinna stać na podstawce z kamienia czy cegły, a nie bezpośrednio na dnie zbiornika. Po sezonie należy wyjąć pompę z wody, oczyścić, a zbiornik opróżnić. Raz w roku nasiąkliwe elementy kamienne, wapienno-piaskowe oraz mur ceglany można zabezpieczyć przed szkodliwym wpływem środowiska zewnętrznego silikonowym preparatem hydrofobizującym Atlas Silstop. Woda z opadów atmosferycznych spływa z pokrytego nim materiału, dodatkowo go oczyszczając.

Bezpieczna konstrukcja

Elementy użyte do budowy i wykończenia nawet niewielkiego zdroju mogą ważyć od kilkudziesięciu do kilkaset kilogramów. Dlatego trzeba zadbać o jego mocną, stabilną konstrukcję. Ze względu na specyfikę urządzenia oraz na ciągłe jego narażenie na zmienne warunki pogodowe, materiały użyte do wykonania zdroju powinny być mrozo- i wodoodporne. Odporność nasiąkliwych elementów podłoża i tych stykających się bezpośrednio z wodą uzyskamy zabezpieczając je preparatami wodoszczelnymi i hydrofobizującymi. Tak przygotowany technicznie zdrój przetrwa w dobrym stanie wiele lat.


Warto wiedzieć:

• Materiały użyte do wykonania zdroju powinny być wodo- i mrozoodporne.
• Wodotrysk nie powinien być wyższy niż połowa szerokości zbiornika, wtedy woda nie będzie się rozpryskiwać poza zbiornik.
• Przy wyborze pompy należy zwrócić uwagę na jej moc (do niewielkich źródełek wystarczy 10-30 W) oraz na jej zdolność podnoszenia wody na określoną wysokość.
• Pompa nie może pracować na sucho, musi być zawsze zanurzona w wodzie.