Metamorfoza Kina Warszawa

Wrocław przeżywa przemianę. Przygotowania do Euro 2012 i Europejskiej Stolicy Kultury 2016 przebiegają sprawnie. Jedne budynki są modernizowane, inne całkowicie zmieniają swoje oblicze, a wszystko po to, by miasto mogło odzyskać swój przedwojenny splendor. Przykładem tych przemian może być Kino Warszawa, które nie tylko przekształciło się nie do poznania, ale także uzyskało nową, zaszczytną nazwę – Dolnośląskie Centrum Filmowe.

 

Wrocławianie już na zawsze mogą pożegnać się ze starym, poczciwym Kinem Warszawa, gdyż na jego miejscu stanęło nowoczesne Dolnośląskie Centrum Filmowe. Od 2 września ruszyły w nim regularne seanse.

 

Obszar przy ul. Piłsudskiego 64 zasługuje na szczególną uwagę. Otóż DCF jest trzecim z kolei kinem, które powstało w tej przestrzeni. Pierwsze kino otwarto tu jeszcze za czasów niemieckich, 3 września 1910 r., i nazywało się Palast-Theater. Wówczas wejście do kina znajdowało się od strony ul. Świdnickiej 44.

 

 

Po wojnie, 16 czerwca 1945 r., Palast-Theater przemianowano na Kino Warszawa i to właśnie tutaj zaczęto wyświetlać pierwsze w polskim Wrocławiu filmy. W 1963 r. budynek, z uwagi na zły stan techniczny, rozebrano i w jego miejscu w latach 1968–1973 powstało całkowicie nowe Kino Warszawa z salą dla 600 widzów. W 1988 r. zmodernizowano jego wnętrze, a 1996 r. otwarto dodatkową salkę na 90 widzów. I tak w prawie niezmienionej postaci kino przetrwało kolejnych 14 lat, ponieważ w maju 2010 r. rozpoczęła się przebudowa kina w Dolnośląskie Centrum Filmowe. Modernizacja trwała ponad rok, do sierpnia 2011 r. Natomiast 1 września br. miało miejsce uroczyste otwarcie DCF. – Kino Warszawa zostało zmienione w Dolnośląskie Centrum Filmowe, gdyż wymagało gruntownego remontu i promocji obiektu na kulturalnej mapie miasta – tłumaczy Rafał Bubnicki, zastępca dyrektora Odry-Film.

 

DCF jest inwestycją Odry-Film oraz Instytucji Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego zajmującej się działalnością filmową na terenie Dolnego Śląska i Lubuskiego. Z kolei wykonawcą projektu była wrocławska firma Integer, która zrealizowała i odnowiła wiele obiektów kultury i zabytków m.in. Operę Wrocławską czy Sukiennice w Krakowie. Funkcję inżyniera kontraktu przy projekcie pełniła warszawska firma Portico Project Management (warto nadmienić, iż firma ta pracowała już wcześniej przy budowie innych kin, np. miała duży wkład w powstanie m.in. pięciu kin w Warszawie, Łodzi i Gdyni). – Autorką koncepcji modernizacji Kina Warszawa, która wykazała możliwość przebudowania go w sposób, jaki został zrealizowany, jest mgr inż. Marta Kwolek. Ponadto budynek DCF zaprojektowało doświadczone w tworzeniu obiektów kinowych łódzkie Biuro Architektoniczne Plus-Art (jednym z jego ostatnich projektów było trzysalowe kino w Zamościu) – opowiada Rafał Bubnicki, zastępca dyrektora Odry-Film.

Projekt pochłonął ok. 18 mln zł, przy czym dofinansowano go z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa Dolnośląskiego na lata 2007–2013 kwotą 5 mln zł (37,16 proc. kosztów kwalifikowanych).

 

– W dawnym Kinie Warszawa, znajdowały się tylko dwie sale projekcyjne, kasa oraz pomieszczenia gospodarcze. Olbrzymia przestrzeń całego obiektu była niewykorzystana, dlatego też powstał projekt najnowocześniejszego kina studyjnego we Wrocławiu – DCF – oznajmia Rafał Bubnicki, zastępca dyrektora Odry-Film. DCF to jedno z najbardziej innowacyjnych kin studyjnych w Polsce, wyposażone jest w nowe projektory analogowe i cyfrowe (z możliwością projekcji 3D), nagłośnienie Dolby Digital Surround EX, klimatyzację oraz wygodne fotele. Kino posiada też udogodnienia dla osób niepełnosprawnych – wyznaczone miejsca w każdej sali, podjazdy, toalety i windę.

 

Projekcje odbywają się w czterech salach noszących nazwy upamiętniające wrocławskie kina: Warszawa, Lalka, Lwów i Polonia. Mieszczą one odpowiednio 250, 141, 135 i 73 widzów, w tym łącznie 15 miejsc przeznaczonych jest dla niepełnosprawnych.

 

 

Ponadto w DCF poza czterema salami projekcyjnymi znajdują się także dwie sale konferencyjne, kawiarnia, bar, czytelnia, księgarnia filmowa, szatnia oraz pomieszczenia na biura festiwalowe i przestrzenie przystosowane do aranżowania wystaw. – Dolnośląskie Centrum Filmowe spełnia najwyższe standardy czterosalowego kina studyjnego – mówi Rafał Bubnicki, zastępca dyrektora Odry-Film. Co więcej, autorzy projektu zdradzają, że złota elewacja budynku oraz wystrój wnętrza, stanowi nawiązanie do złotych ikon kina.

 

– DCF to miejsce spotkań filmowych dla tych, którzy oczekują od kina czegoś więcej niż tylko rozrywki – zaznacza Rafał Bubnicki. Repertuar, oparty na studyjnych, art-housowych propozycjach, ma stanowić szeroki wybór światowego, europejskiego i polskiego kina. Wśród tytułów polskich, pojawiać się będą także filmy koprodukowane przez Odrę-Film. – Poza codziennymi seansami, planujemy spotkania z twórcami, pokazy specjalne, premierowe i przedpremierowe, projekcje festiwalowe i przeglądy tematyczne. Wśród tych ostatnich szczególne miejsce będą miały prezentacje twórczości uznanych artystów kina. Na przykład w październiku 2011 r. zorganizujemy przeglądy przypominające reżyserskie dokonania Stanisława Lenartowicza oraz filmy według scenariuszy Tadeusza Różewicza. Rozwijany będzie także program Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej. Chcemy kontynuować dotychczasowe i tworzyć nowe cykle m.in. pokazów filmów dokumentalnych czy Dyskusyjnego Klubu Filmowego – dodaje Rafał Bubnicki.

Czy ten artykuł był dla Ciebie interesujący?