ArtykułyKuchnia otwarta czy zamknięta, oto jest pytanie. Każda ma tylu zwolenników, co i przeciwników. Otwarta, połączona z salonem, staje się coraz popularniejsza. Wybór zależy jednak od charakteru i zwyczajów domowników oraz wielkości domu.
Kuchnia otwarta czy zamknięta, oto jest pytanie. Każda ma tylu zwolenników, co i przeciwników. Otwarta, połączona z salonem, staje się coraz popularniejsza. Wybór zależy jednak od charakteru i zwyczajów domowników oraz wielkości domu.
Jeśli lubimy wydawać przyjęcia i wspólnie przyrządzać potrawy, kuchnia otwarta jest doskonałym rozwiązaniem. Mimo że stanowi całość z salonem lub jadalnią, warto zaakcentować jej inne przeznaczenie i odrębność. Jest na to wiele sposobów.
Gra kolorów
Jedną część pomieszczenia (od nas zależy, czy będzie to część kuchenna, czy salon) możemy wyodrębnić za pomocą koloru. Warto znać podstawowe reguły rządzące kolorem we wnętrzu. Przede wszystkim pamiętajmy, że jasne barwy optycznie powiększają pomieszczenie, a ciemne zmniejszają. Sufit i podłoga pomalowane na ciemno sprawiają, że pomieszczenie wydaje się niższe. Sufit i jedna ściana w ciepłym, jasnym kolorze optycznie rozszerzają wnętrze. Ściany w ciemniejszej tonacji (podłoga i sufit jasne) powodują, że pomieszczenie wydaje się wyższe. Natomiast ściany i sufit w ciemniejszym kolorze (podłoga jasna) wydłużają wnętrze i sprawiają, że podłoga mniej rzuca się w oczy.
To jeszcze nie wszystkie magiczne właściwości koloru. Pozwala on nie tylko zmienić wygląd mieszkania, ale wręcz usprawnić jego układ funkcjonalny. Dyskretna różnica w podstawowej tonacji ścian – albo zdecydowany kontrast barw – umożliwiają stworzenie optycznych granic pomiędzy kuchnią a częścią otwartą.
Aby kolor zagrał, musi zostać położony na idealnie przygotowane podłoże. Tylko nieskazitelna gładkość ścian i sufitu pozwoli na uzyskanie pożądanego efektu. Dzisiejsze technologie umożliwiają osiągnięcie nadzwyczaj gładkich powierzchni. Przy wygładzaniu ścian najlepiej sprawdzają się gipsowe masy szpachlowe.
Z palety wyrobów tej marki do wykonywania gładzi przeznaczone są: Gipsar Uni (gładź doskonała zwłaszcza do wygładzania sufitów, gdyż jest łatwa w obróbce, dzięki czemu ręka pracująca w górze nie męczy się zbyt szybko), Gipsar Perfekt, Gipsar Max i Gipsar Uniplast (w postaci akrylowej masy o konsystencji gotowej pasty). Zanim jednak przystąpimy do wygładzania ścian, należy zredukować chłonność podłoża, stosując Uni-Grunt.
Parkiet z glazurą
Poszczególne strefy pomieszczenia możemy wyodrębnić, kładąc w każdej z nich inny rodzaj podłogi. Ponieważ w kuchni najlepiej sprawdza się glazura, łączymy ją np. z parkietem w salonie. Ze względu na różnicę grubości klepki i płytek ceramicznych, trzeba zwiększyć wysokość posadzki tam, gdzie będą kładzione płytki. Możemy to zrobić na dwa sposoby.
Najszybszym i najwygodniejszym rozwiązaniem będzie użycie zaprawy klejącej, za pomocą której można jednocześnie wyrównać podłoże do wymaganej wysokości i przykleić płytki. Grubość warstwy kleju do glazury i płytki powinna być taka sama jak grubość parkietu i kleju do parkietu. Zaprawą umożliwiającą przeprowadzenie takiego zabiegu jest zaprawa klejąca Atlas Cal N. Jest to upłynniona średniowarstwowa zaprawa klejowa do mocowania płytek podłogowych we wnętrzach i na zewnątrz. Może być stosowana na typowym podłożu oraz w systemach ogrzewania podłogowego. Złącze klejowe od 4 do 20 mm może niwelować nierówności do 15 mm.
Należy pamiętać o prawidłowym przygotowaniu podłoża – powinno ono być nośne, czyste, wolne od zanieczyszczeń. W celu zredukowania jego chłonności i zwiększenia przyczepności kleju dobrze będzie zagruntować je emulsją Atlas Uni Grunt. Stosując klej Atlas Cal N, należy pamiętać o wykonaniu na podłożu – przed nałożeniem właściwej warstwy kleju – wstępnej, cienkiej warstwy kontaktowej. Na mokrą warstwę kontaktową nanosi się zaprawę za pomocą pacy zębatej. Po rozprowadzeniu kleju płytki układa się na zaprawie, lekko dociskając je do podłoża. Bardziej płynna i plastyczna konsystencja zaprawy powoduje, że klej równomiernie rozpływa się pod płytką, nie pozostawiając pod nią pustych przestrzeni.
Innym sposobem na podniesienie poziomu części posadzki jest zastosowanie wylewki samopoziomującej. Można wybierać spośród dwóch rodzajów wylewek samopoziomujących: tych produkowanych na bazie cementu (Terplan N oraz Terplan R) oraz tych wytwarzanych na bazie mieszanki anhydrytowo-cementowej (Sam 55, Sam 100, Sam 150 i Sam 200). Wylewki tego typu można stosować jako podkłady pod płytki ceramiczne, kamienne, parkiet, panele czy wykładziny. Na powierzchniach wykonanych z Terplanów płytki można układać już po około 3 dniach, w przypadku Samów wykonywanie okładzin ceramicznych i kamiennych można wykonywać po 7 – 10 dniach. Chłonność podłoży pod wszystkie wylewki należy ograniczać, stosując Uni-Grunt Plus. Wykonanie wylewki wymaga doświadczenia, dlatego do tego typu prac lepiej zatrudnić sprawdzonego wykonawcę.
Po dwóch dniach od momentu ułożenia płytek spoiny między nimi należy wypełnić zaprawą do fugowania Atlas, oferowaną w 40 kolorach zapraw o szerokości 2 – 6 mm (fuga wąska) i 7 kolorów zapraw o szerokości 4 – 16 mm (fuga szeroka). Aby fugi przez długi czas zachowały swoją naturalną kolorystykę, warto zaimpregnować je emulsją Atlas Delfin po 14 dniach od czasu ich wykonania.
I jeszcze jedno – w czasie układania glazury należy pamiętać o wklejeniu specjalnych listew, które wykończą miejsca połączenia płytek z parkietem i nadadzą całości elegancki wygląd.
Murek z cegieł lub pustaków
Część kuchenną możemy częściowo przysłonić murkiem. Można wykonać go z bloczków z betonu komórkowego, stosując do ich łączenia zaprawę klejową KB-15 (grubość warstwy od 2 – 5 mm) lub z cegieł czy pustaków ceramicznych, które z kolei murujemy na zaprawie cementowej lub cementowo-wapiennej. Znakomicie nadaje się do tego gotowa zaprawa murarska. Można ją układać w warstwie o grubości 6 – 40 mm. W przypadkach, gdy ścianka ma być szczególnie obciążona, konieczne jest jej uzbrojenie, np. prętami stalowymi ułożonymi w spoinach poziomych.
Jako warstwy wykończeniowej można użyć tynku cementowego, gipsowego lub płyt gipsowo-kartonowych. Jeżeli na wybudowanej ściance został położony tynk o niższej kategorii (od 0 do II), wówczas do nadania idealnej gładkości jej powierzchni posłużą wspominane wcześniej gipsowe gładzie szpachlowe Gipsar.
Coraz większą popularność przy wykańczaniu ścian murowanych zyskuje tzw. suchy tynk, czyli płyty gipsowo-kartonowe, stosowane zamiast tynku tradycyjnego lub gipsowego. Przykleja się je do ściany przy użyciu kleju gipsowego (np. Mocar T lub kleju T, produkowanego Dolinę Nidy).
Warto pamiętać o okapie
W kuchniach otwartych niezmiernie ważną rolę odgrywa wentylacja. Powinniśmy zatem zadbać o taką, która skutecznie będzie wyciągać parę znad gotujących się garnków i pochłaniać zapachy. Najlepiej sprawdzi się okap z wyciągiem.
Należy też pamiętać, aby w miejscach szczególnie narażonych na działanie kłębiących się oparów i intensywnych zapachów, nie ustawiać wyściełanych materiałem krzeseł oraz nie wieszać zasłon, gdyż będą one absorbowały wilgoć, tłuszcz i zapachy. W części pomieszczenia pełniącej rolę salonu możemy sobie natomiast pozwolić na ustawienie wygodnej tapicerowanej kanapy i foteli.
Jeśli lubimy wydawać przyjęcia i wspólnie przyrządzać potrawy, kuchnia otwarta jest doskonałym rozwiązaniem. Mimo że stanowi całość z salonem lub jadalnią, warto zaakcentować jej inne przeznaczenie i odrębność. Jest na to wiele sposobów.
Gra kolorów
Jedną część pomieszczenia (od nas zależy, czy będzie to część kuchenna, czy salon) możemy wyodrębnić za pomocą koloru. Warto znać podstawowe reguły rządzące kolorem we wnętrzu. Przede wszystkim pamiętajmy, że jasne barwy optycznie powiększają pomieszczenie, a ciemne zmniejszają. Sufit i podłoga pomalowane na ciemno sprawiają, że pomieszczenie wydaje się niższe. Sufit i jedna ściana w ciepłym, jasnym kolorze optycznie rozszerzają wnętrze. Ściany w ciemniejszej tonacji (podłoga i sufit jasne) powodują, że pomieszczenie wydaje się wyższe. Natomiast ściany i sufit w ciemniejszym kolorze (podłoga jasna) wydłużają wnętrze i sprawiają, że podłoga mniej rzuca się w oczy.
To jeszcze nie wszystkie magiczne właściwości koloru. Pozwala on nie tylko zmienić wygląd mieszkania, ale wręcz usprawnić jego układ funkcjonalny. Dyskretna różnica w podstawowej tonacji ścian – albo zdecydowany kontrast barw – umożliwiają stworzenie optycznych granic pomiędzy kuchnią a częścią otwartą.
Aby kolor zagrał, musi zostać położony na idealnie przygotowane podłoże. Tylko nieskazitelna gładkość ścian i sufitu pozwoli na uzyskanie pożądanego efektu. Dzisiejsze technologie umożliwiają osiągnięcie nadzwyczaj gładkich powierzchni. Przy wygładzaniu ścian najlepiej sprawdzają się gipsowe masy szpachlowe.
Z palety wyrobów tej marki do wykonywania gładzi przeznaczone są: Gipsar Uni (gładź doskonała zwłaszcza do wygładzania sufitów, gdyż jest łatwa w obróbce, dzięki czemu ręka pracująca w górze nie męczy się zbyt szybko), Gipsar Perfekt, Gipsar Max i Gipsar Uniplast (w postaci akrylowej masy o konsystencji gotowej pasty). Zanim jednak przystąpimy do wygładzania ścian, należy zredukować chłonność podłoża, stosując Uni-Grunt.
Parkiet z glazurą
Poszczególne strefy pomieszczenia możemy wyodrębnić, kładąc w każdej z nich inny rodzaj podłogi. Ponieważ w kuchni najlepiej sprawdza się glazura, łączymy ją np. z parkietem w salonie. Ze względu na różnicę grubości klepki i płytek ceramicznych, trzeba zwiększyć wysokość posadzki tam, gdzie będą kładzione płytki. Możemy to zrobić na dwa sposoby.
Najszybszym i najwygodniejszym rozwiązaniem będzie użycie zaprawy klejącej, za pomocą której można jednocześnie wyrównać podłoże do wymaganej wysokości i przykleić płytki. Grubość warstwy kleju do glazury i płytki powinna być taka sama jak grubość parkietu i kleju do parkietu. Zaprawą umożliwiającą przeprowadzenie takiego zabiegu jest zaprawa klejąca Atlas Cal N. Jest to upłynniona średniowarstwowa zaprawa klejowa do mocowania płytek podłogowych we wnętrzach i na zewnątrz. Może być stosowana na typowym podłożu oraz w systemach ogrzewania podłogowego. Złącze klejowe od 4 do 20 mm może niwelować nierówności do 15 mm.
Należy pamiętać o prawidłowym przygotowaniu podłoża – powinno ono być nośne, czyste, wolne od zanieczyszczeń. W celu zredukowania jego chłonności i zwiększenia przyczepności kleju dobrze będzie zagruntować je emulsją Atlas Uni Grunt. Stosując klej Atlas Cal N, należy pamiętać o wykonaniu na podłożu – przed nałożeniem właściwej warstwy kleju – wstępnej, cienkiej warstwy kontaktowej. Na mokrą warstwę kontaktową nanosi się zaprawę za pomocą pacy zębatej. Po rozprowadzeniu kleju płytki układa się na zaprawie, lekko dociskając je do podłoża. Bardziej płynna i plastyczna konsystencja zaprawy powoduje, że klej równomiernie rozpływa się pod płytką, nie pozostawiając pod nią pustych przestrzeni.
Innym sposobem na podniesienie poziomu części posadzki jest zastosowanie wylewki samopoziomującej. Można wybierać spośród dwóch rodzajów wylewek samopoziomujących: tych produkowanych na bazie cementu (Terplan N oraz Terplan R) oraz tych wytwarzanych na bazie mieszanki anhydrytowo-cementowej (Sam 55, Sam 100, Sam 150 i Sam 200). Wylewki tego typu można stosować jako podkłady pod płytki ceramiczne, kamienne, parkiet, panele czy wykładziny. Na powierzchniach wykonanych z Terplanów płytki można układać już po około 3 dniach, w przypadku Samów wykonywanie okładzin ceramicznych i kamiennych można wykonywać po 7 – 10 dniach. Chłonność podłoży pod wszystkie wylewki należy ograniczać, stosując Uni-Grunt Plus. Wykonanie wylewki wymaga doświadczenia, dlatego do tego typu prac lepiej zatrudnić sprawdzonego wykonawcę.
Po dwóch dniach od momentu ułożenia płytek spoiny między nimi należy wypełnić zaprawą do fugowania Atlas, oferowaną w 40 kolorach zapraw o szerokości 2 – 6 mm (fuga wąska) i 7 kolorów zapraw o szerokości 4 – 16 mm (fuga szeroka). Aby fugi przez długi czas zachowały swoją naturalną kolorystykę, warto zaimpregnować je emulsją Atlas Delfin po 14 dniach od czasu ich wykonania.
I jeszcze jedno – w czasie układania glazury należy pamiętać o wklejeniu specjalnych listew, które wykończą miejsca połączenia płytek z parkietem i nadadzą całości elegancki wygląd.
Murek z cegieł lub pustaków
Część kuchenną możemy częściowo przysłonić murkiem. Można wykonać go z bloczków z betonu komórkowego, stosując do ich łączenia zaprawę klejową KB-15 (grubość warstwy od 2 – 5 mm) lub z cegieł czy pustaków ceramicznych, które z kolei murujemy na zaprawie cementowej lub cementowo-wapiennej. Znakomicie nadaje się do tego gotowa zaprawa murarska. Można ją układać w warstwie o grubości 6 – 40 mm. W przypadkach, gdy ścianka ma być szczególnie obciążona, konieczne jest jej uzbrojenie, np. prętami stalowymi ułożonymi w spoinach poziomych.
Jako warstwy wykończeniowej można użyć tynku cementowego, gipsowego lub płyt gipsowo-kartonowych. Jeżeli na wybudowanej ściance został położony tynk o niższej kategorii (od 0 do II), wówczas do nadania idealnej gładkości jej powierzchni posłużą wspominane wcześniej gipsowe gładzie szpachlowe Gipsar.
Coraz większą popularność przy wykańczaniu ścian murowanych zyskuje tzw. suchy tynk, czyli płyty gipsowo-kartonowe, stosowane zamiast tynku tradycyjnego lub gipsowego. Przykleja się je do ściany przy użyciu kleju gipsowego (np. Mocar T lub kleju T, produkowanego Dolinę Nidy).
Warto pamiętać o okapie
W kuchniach otwartych niezmiernie ważną rolę odgrywa wentylacja. Powinniśmy zatem zadbać o taką, która skutecznie będzie wyciągać parę znad gotujących się garnków i pochłaniać zapachy. Najlepiej sprawdzi się okap z wyciągiem.
Należy też pamiętać, aby w miejscach szczególnie narażonych na działanie kłębiących się oparów i intensywnych zapachów, nie ustawiać wyściełanych materiałem krzeseł oraz nie wieszać zasłon, gdyż będą one absorbowały wilgoć, tłuszcz i zapachy. W części pomieszczenia pełniącej rolę salonu możemy sobie natomiast pozwolić na ustawienie wygodnej tapicerowanej kanapy i foteli.
Źródło: "Krakowski Rynek Nieruchomości" nr 8/2007 | 2007-04-20
Czy ten artykuł był dla Ciebie interesujący?
Komentarze (0)
Pokaż wszystkie komentarze (0)