Kuchenny reality show

Kuchnia z wyspą pozwala na swoisty, kulinarny reality show. Usytuowanie najważniejszych sprzętów kuchennych w centralnym miejscu pozwala bowiem przygotowującemu posiłek na utrzymanie kontaktu z biesiadnikami, którzy z kolei mogą podglądać kolejne etapy gotowania.

Pomysł, aby ustawić kuchenny blat roboczy pośrodku kuchni, nie jest nowy. Znały go już nasze prababki. Od lat tego typu rozwiązanie doskonale sprawdza się też w kuchniach lokali gastronomicznych. Jego funkcjonalność spowodowała, że projektanci wnętrz zdecydowali się przenieść wyspę do kuchni domów jednorodzinnych, a nawet mieszkań.

Trochę przestrzeni
Centralne usytuowanie wyspy wymaga przestrzeni. Daje ją na pewno kwadratowa, otwarta kuchnia. Wówczas wyspa w naturalny sposób może oddzielać kuchnię od jadalni czy salonu. W przypadku wyspy w kuchni zamkniętej minimalna powierzchnia pomieszczenia powinna wynosić co najmniej 20 m kw. Aby można było się swobodnie w takiej kuchni poruszać, odległość między wyspą a ścianą lub szafkami powinna wynosić co najmniej 90 cm, ale im więcej – tym lepiej. Wpisanie wyspy w kuchnię wąską jest trudne, ale dobry projektant poradzi sobie nawet i w takiej sytuacji.

Instalacja ważna rzecz
Do miejsca, w którym będzie usytuowana wyspa, trzeba doprowadzić odpowiednią instalację. Najlepiej zaplanować ją już na etapie projektu lub stanu surowego domu, przed wykończeniem ścian i posadzek w kuchni. Chodzi tutaj o przewody gazowe i elektryczne oraz instalację wodno-kanalizacyjną w przypadku instalacji zlewozmywaka. W suficie nad wyspą należy doprowadzić przewód elektryczny do planowanego okapu, a także uwzględnić przewód wentylacyjny od okapu do przewodu kominowego z wentylacją grawitacyjną. Istotną sprawą jest ciekawe i efektywne oświetlenie wyspy. Można je zamontować w okapie lub np. w podwieszanym suficie z płyt gipsowo-kartonowych.

Z czego wyspa
Wielkość i kształt wyspy zależą m.in. od stylu kuchni i przeznaczenia samego urządzenia. Liczba szafek i podręcznych szuflad powinna być taka, żeby pomieścić wszystkie niezbędne do gotowania akcesoria. Wyspa może służyć tylko do przygotowania posiłków, można ją też powiększyć o blat kuchenny, by była również miejscem ich spożywania. Na rynku dostępne są gotowe, nowoczesne (stal i szkło) wyspy, producenci oferują także zestawy modułowe do ich zbudowania bądź wykończenia.

Wyspa z płyty
Trzon wyspy można zbudować z zielonych, odpornych na wilgoć płyt gipsowo-kartonowych. Ściany z płyt mocuje się na metalowej konstrukcji szkieletowej, a szafki wstawia we wnęki, mocując do tej konstrukcji. Płyty można obłożyć płytkami ceramicznymi, przyklejając je do podłoża zaprawą klejącą Atlas Plus. Do wypełnienia spoin między płytkami służy wąska zaprawa do fugowania Atlas (2–6 mm), dostępna w 40 kolorach. W spoinach znajdujących się w miejscach szczególnych okładziny, takich jak narożniki, należy zastosować listwy wykończeniowe lub wypełnić je elastycznym silikonem sanitarnym.

Wyspa murowana
Do murowania wyspy można wybrać cegłę tradycyjną lub nietypową, która wygląda na robioną ręcznie. Ze względu na ciężar murowanego mebla, szczególnie w przypadku wyspy w bloku czy kamienicy, warto skonsultować z konstruktorem parametry wytrzymałościowe stropu. Do murowania najlepiej użyć zaprawy murarskiej Atlas. Na obrysowanym ołówkiem miejscu planowanej wyspy układamy na zaprawie pierwszą warstwę cegieł, następne warstwy układamy na mijankę, z przesunięciem o pół cegły, by uzyskać stabilne wiązanie. Zaprawę należy nakładać kielnią równomiernie na poziomą płaszczyznę wcześniej wykonanej warstwy. Spoiny poziome i pionowe powinny być dokładnie wypełnione zaprawą. Grubość spoiny powinna być jednakowa dla całej warstwy i wynosić 6–40 mm. W przypadku miejsc szczególnie obciążonych, np. szafką czy półką, konieczne jest ich uzbrojenie, np. prętami stalowymi ułożonymi w spoinach poziomych.

Użycie cegły klinkierowej wymaga zastosowania specjalistycznej zaprawy. Takim właśnie materiałem jest zaprawa murarska Atlas z trasem do klinkieru. Tras – minerał pochodzenia wulkanicznego – ogranicza możliwość wystąpienia wykwitów na wymurowanej powierzchni. Zaprawa ta nadaje się zarówno do murowania cegieł klinkierowych, jak i do ich spoinowania. Pierwszy etap – murowanie – polega na połączeniu cegieł zaprawą, z pozostawieniem miejsca na spoinę. Dlatego na krawędzi cegieł, w trakcie murowania, układa się specjalne listewki lub innego typu ograniczniki o grubości ok. 12 mm. Spoinowanie, po wyjęciu listewek, można rozpocząć nie wcześniej niż po upływie 7 dni od zakończenia pierwszego etapu.

Ostatni szlif
Cegła klinkierowa stanowi ostateczną warstwę wykończeniową wyspy. W przypadku cegły tradycyjnej warstwą wykończeniową jest zaprawa tynkarska i przyklejone do niej płytki ceramiczne. Bezpośrednio przed tynkowaniem cegły należy zmoczyć wodą. Zaprawę tynkarską Atlas, o grubości warstwy 2–10 mm, narzuca się kielnią dwuetapowo – najpierw wykonuje się obrzutkę wstępną, następnie po jej związaniu, ale jeszcze przed stwardnieniem, wykonuje się narzut wierzchni. Chłonność powierzchni przed przyklejeniem płytek należy zredukować, stosując emulsję Atlas Uni-Grunt. Do przyklejenia okładziny ceramicznej może posłużyć zaprawa klejowa Atlas lub szybkowiążąca Atlas Mig i, podobnie jak w wyżej opisanym przypadku, wąska zaprawa do fugowania Atlas i silikon.


Wyspa z głową
Wyspa w kuchni to dobre rozwiązanie, ale tylko wtedy, gdy jest przemyślane. Warto zdawać sobie sprawę, że wyspa – wbrew pozorom – jest integralną częścią kuchni, dlatego też pozostałe elementy tego pomieszczenia powinny być z nią logicznie zsynchronizowane. Gotowanie na wyspie, a przygotowywanie produktów oraz ich mycie w innej części kuchni, to pomyłka. Dlatego, planując taką instalację, należy funkcjonalnie włączyć ją w całą kuchenną machinę.

powrót do listy artykułów