Elegancja elewacji

Trudno uwierzyć, że tynki strukturalne obecne są na europejskich rynkach już blisko sześćdziesiąt lat. Zainteresowanie nimi nie słabnie, a że stają się coraz doskonalsze, warto wiedzieć, jak je rozróżnić i na co zwrócić uwagę.

Tynki strukturalne produkowane są z różnych surowców oraz w oparciu o różne spoiwa, mają więc różne parametry, a także przeznaczenie. Największym wymaganiom sprostać muszą tynki elewacyjne. Mają, po pierwsze, chronić ściany zewnętrzne przed niekorzystnym wpływem warunków atmosferycznych, po drugie zaś – zdobić elewacje.

Jako materiały cienkowarstwowe, wymagają równego podłoża. Zapewnić je można, stosując jako podkład tradycyjne tynki cementowe lub cementowo-wapienne. Takie podkłady przygotowywać można bezpośrednio na placu budowy, lepiej jednak stosować mieszanki tynkarskie przygotowane fabrycznie, jak Zaprawa Tynkarska Atlas. Zapewniają one znacznie lepsze parametry techniczne. Co więcej, do ich nakładania użyć można agregatu, co niewątpliwie przyspieszy pracę.

 

Na tak wyrównanym podłożu, pod tynki cienkowarstwowe zawsze należy stosować wskazane przez producenta konkretne podkładowe masy tynkarskie, np. Atlas Cerplast (pod tynki mineralne i akrylowe), Atlas Silkon ANX (pod tynki silikonowe) i Atlas Silkat ASX (pod tynki silikatowe).

 

Cienkowarstwowe tynki strukturalne charakteryzuje różnorodność faktur, bogactwo kolorystyki i własności spoiw. Projektant i inwestor mają więc do dyspozycji tynki mineralne i akrylowe (Atlas Cermit), silikatowe (Atlas Silkat) oraz silikonowe (Atlas Silkon). Jest z czego wybierać. Aby ten wybór był właściwy, warto poznać podstawowe właściwości poszczególnych typów tych materiałów.

 

 

Najtańsza propozycja wśród wypraw cienkowarstwowych, to tynk mineralny na bazie cementu. Pomimo niskiej ceny, stanowi jedno z najtrwalszych rozwiązań – tynk utwardza się bowiem wraz z upływem czasu. Takie tynki produkowane są w postaci suchej mieszanki cementu, kruszywa i różnego rodzaju dodatków, zmniejszających wodochłonność. Mają wysoki odczyn pH i samodzielnie bronią się przed korozją biologiczną, czyli obrastaniem przez glony i grzyby. Niestety, alkaliczny charakter tych tynków ogranicza możliwość fabrycznego ich barwienia do kilku pastelowych kolorów. Amatorów kolorowych elewacji nie powinno to jednak stresować, gdyż równie dobre rozwiązanie to zakup białego tynku mineralnego i pomalowanie go dowolną farbą elewacyjną. Najlepsza będzie farba silikatowa, i to z trzech powodów. Po pierwsze, można nią malować tynk już po dwóch dniach od jego nałożenia; po drugie, nie ogranicza ona paroprzepuszczalności tynku; po trzecie, wnikając w strukturę tynku, dodatkowo go wzmacnia.

 

Kolorową wyprawę tynkarską przy stosunkowo niskiej cenie da otynkowanie elewacji specjalnym mineralnym tynkiem do malowania – np. Atlasem Cermit SN-Mal – i pokrycie go farbą silikatową Atlas Arkol S, dostępną w 392 kolorach. Warto też pamiętać, że wysoka paroprzepuszczalność tynków mineralnych pozwala stosować je na budynkach ocieplonych wełną mineralną.

 

Tynki silikatowe, jak Atlas Silkat, również należą do grupy tynków mineralnych. Tu jednak spoiwem jest nie cement, a potasowe szkło wodne. Dostępne są jako masy gotowe do użycia. One również mają wysokie pH, które chroni je przed porastaniem glonami bądź grzybem, a także bardzo wysoką paroprzepuszczalność. Kolorystyka tynków silikatowych stanowi ofertę bogatszą niż w przypadku zapraw mineralnych na bazie cementu, ale daleko jej do gamy barw tynków akrylowych i silikonowych.

 

Najmocniejszą stroną tynków silikatowych jest wspomniany wysoki poziom paroprzepuszczalności, dzięki niemu bowiem stosować je można na ścianach o małym oporze dyfuzyjnym, np. z betonu komórkowego, gdzie nie sprawdziłyby się tynki akrylowe. Tynki mineralne – i cementowe, i silikatowe – są obojętne elektrostatycznie. Oznacza to, że drobiny kurzu nie są przez nie przyciągane, a jak już przylgną, to spływająca woda bez trudu je ze sobą zabierze.

 

 

Tynki akrylowe, tak jak silikatowe, produkowane są jako masy gotowe do użytku. Spoiwo w tego typu tynkach stanowi wodna dyspersja żywic syntetycznych. Zapewnia ona tynkowi paroprzepuszczalność, jednak na niższym poziomie niż w przypadku tynków mineralnych. Tynki akrylowe mają za to inne zalety: są elastyczne, a przez to odporniejsze na zmiany temperatury; są też mało nasiąkliwe, przez co można utrzymywać je w czystości znacznie dłużej niż tynki mineralne, bez konieczności malowania. Mimo iż nie są obojętne elektrostatycznie i przyciągają drobiny brudu, dzięki wspomnianej niskiej nasiąkliwości nie dojdzie do wniknięcia brudu w strukturę tynku i łatwo będzie można go usunąć. Dodatki biocydów zabezpieczają zaś tynki akrylowe przed drobnoustrojami.

 

 

Gotowe do użytku tynki silikonowe to wprawdzie najdroższa grupa tynków, za spoiwo również mająca wodną dyspersję żywic syntetycznych, ale łączy w sobie walory wszystkich opisanych już materiałów. Przede wszystkim wymienić tu należy niemal nieograniczoną kolorystykę, elastyczność, wysoką paroprzepuszczalność i nieprzeciętną hydrofobowość (cechę powodująca „odpychanie” wody od powierzchni tynku, a w konsekwencji zmniejszenie jego chłonności). Ten poziom hydrofobowości pozwala określać tynki silikonowe, na przykład Atlas Silkon, mianem samoczyszczących – woda deszczowa z łatwością spłukuje z nich kurz i zanieczyszczenia.

 

 

Warto zwrócić uwagę, by faktura elewacji nie tylko odpowiadała wizjom projektanta i inwestora, ale pozostawała także w zgodzie z charakterem tynkowanego obiektu. I co ważne – najpierw decydujemy się na rodzaj faktury, a dopiero potem kupujemy odpowiedni tynk. Nie każdy bowiem da się dowolnie fakturować.

 

Najczęściej wykonywane faktury to nakrapiana (N) i rustykalna (R). Mamy tu do wyboru tynki mineralne Atlas Cermit SN i DR, tynki akrylowe Atlas Cermit N i R (w tym specjalny tynk do barwienia w masie, umożliwiający uzyskanie indywidualnego koloru), tynki silikatowe Atlas Silkat N i R i tynki silikonowe Atlas Silkon N i R.

 

Powierzchnię tynku należy zacierać zależnie od rodzaju faktury: przy nakrapianej ruchami okrężnymi, przy rustykalnej ruchami dowolnymi: poziomymi, pionowymi lub okrężnymi, zależnie od oczekiwanego efektu. Ten etap pracy ma ogromne znaczenie: pod wpływem mechanicznego zatarcia uaktywniają się związki hydrofobowe, zawarte w tynku. To one będą zatrzymywać wodę na powierzchni, czyniąc powierzchnię odporną na zmywanie.

 

Fakturę piaskowca zapewni produkowany tylko w kolorze białym tynk mineralny Atlas Cermit PS. W jego skład wchodzą m.in. wypełniacze kwarcowe i wapienne o grubości ziarna do 1 mm. Dzięki tak drobnemu kruszywu faktura tynku doskonale imituje kamień.

 

Czy ten artykuł był dla Ciebie interesujący?