Na polskim rynku pojawia się coraz więcej osób z innych krajów, które są zainteresowane zakupem nieruchomości w Polsce. Większość z nich traktuje taki zakup jako inwestycję, ale są też i tacy, którzy kupują mieszkania ze względu na powiązania rodzinne.
W niektórych przypadkach, aby cudzoziemiec mógł dokonać zakupu zgodnie z ustawą, należy uzyskać zezwolenie ministra spraw wewnętrznych i administracji. Zezwolenie wydawane jest za zgodą ministra obrony narodowej, a w wypadku nieruchomości rolnych – również za zgodą ministra rolnictwa i rozwoju wsi. Zezwolenie takie powinny posiadać tylko osoby nie będące obywatelami czy też przedsiębiorcami państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Zgodnie bowiem ustawą z 20 lutego 2004 r. – o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców – od 1 maja 2004 r. nie jest wymagane uzyskanie zezwolenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji przez cudzoziemców będących obywatelami lub przedsiębiorcami państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Wyjątek stanowi tu nabycie:
- nieruchomości rolnych i leśnych (przez okres 12 lat od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej),
- drugiego domu (przez okres 5 lat od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej).
Podkreślić należy, że nieruchomość taka, co do zasady, musi być zabudowana, by móc stanowić stałe miejsce zamieszkania cudzoziemca. W innym przypadku dochodzi do „nabycia drugiego domu”, czyli nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę mieszkaniową bądź na cele rekreacyjno-wypoczynkowe, która nie będzie stanowiła stałego miejsca zamieszkania cudzoziemca. Zakup takiej nieruchomości wymaga wcześniejszej zgody Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Brak zgody w takim przypadku powoduje nieważność czynności prawnej, na podstawie której doszło do nabycia nieruchomości.
Natomiast cudzoziemiec nie będący obywatelem bądź przedsiębiorcą państwa członkowskiego Europejskiego Obszaru Gospodarczego może bez zezwolenia nabyć:
- samodzielny lokal mieszkalny w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali,
- samodzielny lokal użytkowy o przeznaczeniu garażowym lub udział w takim lokalu, jeżeli jest to związane z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych nabywcy lub właściciela nieruchomości.
W związku z rosnącym zainteresowaniem nieruchomościami także na rynku kredytowym pojawia się coraz więcej obcokrajowców zainteresowanych zakupem mieszkania na kredyt w naszym kraju. Dzieje się tak głównie dla tego, że kredyty w Polsce są nierzadko tańsze niż na rodzimym rynku klienta. Wpływ na tę sytuację może mieć także to, że banki generalnie udzielają kredytów na nieruchomość wyłącznie w kraju ich działalności.
Polskie banki coraz chętniej przyjmują do grona swoich klientów obywateli innych państw. Niektóre z nich stosują także formularze w języku angielskim w celu ułatwienia obcokrajowcom dostępu do kredytu. Aby ubiegać się o taki kredyt w Polsce, należy wziąć pod uwagę to, że będzie on udzielany według procedur obowiązujących w danym banku. Biorąc pod uwagę ilość banków na rynku, okazuje się, że ilość takich procedur jest ogromna.
Gdy poszukuje się korzystnego kredytu, należy pamiętać, że nie w każdym banku można otrzymać kredyt na 100% wartości nieruchomości. Możemy spotkać się z ograniczeniem wysokości kredytu nawet do 60% wartości nieruchomości. Wśród dokumentów składanych razem z wnioskiem kredytowym powinny znaleźć się, oprócz dokumentów nabywanej nieruchomości, również dokumenty finansowe kredytobiorcy. Wykaz dokumentów jest uzależniony od miejsca zamieszkania i miejsca pracy kredytobiorcy. Jeżeli osoba ubiegająca się o kredyt mieszka i pracuje za granicą, powinna do wniosku kredytowego dołączyć także: umowę o pracę (kontrakt, itp.) lub zaświadczenie o dochodach wystawione przez pracodawcę, zeznanie podatkowe mające charakter zeznania PIT (np. P60; Tax Return), historię rachunku osobistego za ostatnie 3 miesiące, informacje o statusie wiarygodności kredytowej (informacje o charakterze polskiego raportu BIK, np. checkmyfile.com; experian.com). Wszystkie dokumenty powinny być przetłumaczone na język polski przez tłumacza przysięgłego. W niektórych sytuacjach bank dopuszcza złożenie dokumentów w języku angielskim lub niemieckim.
Natomiast osoba nie posiadająca obywatelstwa polskiego, ale mieszkająca i pracująca w Polsce, zobowiązana jest przedstawić zaświadczenie od pracodawcy o zatrudnieniu i zarobkach na druku bankowym, a ponadto powinna posiadać kartę pobytu stałego lub czasowego. Jednakże w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 14 lipca 2006 roku – o wjeździe na terytorium RP, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin – niektóre banki odstępują od wymogu posiadania karty pobytu (czasowego bądź stałego) w przypadku obywateli państw Unii Europejskiej występujących z wnioskiem kredytowym. W to miejsce wprowadzają natomiast konieczność przedstawienia przez tę grupę cudzoziemców zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu (w miejsce karty pobytu czasowego) lub zaświadczenia o prawie pobytu stałego (w miejsce karty pobytu stałego).
Czy ten artykuł był dla Ciebie interesujący?
Komentarze (0)
Pokaż wszystkie komentarze (0)