W przedmiotowym stanie faktycznym, prezydent jednego z mazowieckich miast wniósł sprzeciw do zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania budynku mieszkalnego. W jednorodzinnym domu o zabudowie bliźniaczej miało powstać przedszkole i szkoła. Powodem sprzeciwu było niewykonanie przez inwestora nałożonych obowiązków w postaci wykazania spełnienia ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w przedmiocie zapewnienia miejsc postojowych (w zakresie zapewnienia niezbędnych warunków do korzystania z obiektu oświatowego przez osoby niepełnosprawne, w szczególności poruszające się na wózkach inwalidzkich).

Ponadto w sprawie zapewnienia odpowiedniej liczby miejsc parkingowych, należy brać pod uwagę przepisy Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. §18 niniejszego rozporządzenia stanowi: Zagospodarowując działkę budowlaną, należy urządzić, stosownie do jej przeznaczenia i sposobu zabudowy, stanowiska postojowe dla samochodów użytkowników stałych i przebywających okresowo, w tym również stanowiska postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne. Liczbę stanowisk postojowych i sposób urządzenia parkingów należy dostosować do wymagań ustalonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, z uwzględnieniem potrzebnej liczby stanowisk, z których korzystają osoby niepełnosprawne.

Przedsiębiorca wyznaczył 5 miejsc parkingowych dla swojej inwestycji, z tym, że znajdowały się one na innej działce, w odległości 150 metrów od planowanego obiektu. Przepisy obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego wskazywały konieczność udostępnienia miejsc parkingowych „na własnej działce”, jednocześnie nie definiując tego pojęcia. NSA stwierdził, że z powodu nieostrości przepisów, należy stwierdzić, że wykładnia §18 wyżej przytoczonego rozporządzenia pozwala na przyjęcie, iż w szczególnych okolicznościach urządzenie miejsc postojowych może nastąpić na innej działce niż działka inwestycyjna. Sąd zauważył także, że przepisy planu zagospodarowania ani przepisy rozporządzenia nie przesądzały, czy w każdej sprawie miejsca postojowe powinny znajdować się na tej samej działce co realizowana inwestycja. Wystarczające jest zagwarantowanie przez inwestora możliwości postoju na cudzym gruncie.