[ powrót ]

Sąd Najwyższy uznał, że w przypadku remontu, brak możliwości wykorzystania budynku do prowadzenia działalności gospodarczej, powinien mieć charakter trwały. Przejściowe (do czasu zakończenia prac budowlanych) niewykorzystywanie przez spółkę nieruchomości lub jej części służącej do wykonywania działalności gospodarczej, nie daje podstaw do tego, by do wymiaru podatku od tej nieruchomości nie miały zastosowania stawki przewidziane dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą.

Spółka z o. o. wystąpiła do prezydenta miasta o udzielnie pisemnej interpretacji przepisów podatkowych. We wniosku wskazała, że jest właścicielem zabudowanej nieruchomości, na której zlokalizowany jest m.in. budynek oznaczony jako hala produkcyjna o powierzchni użytkowej wynoszącej 1 540,00 m kw. Hala ta do dnia 1 marca 2010 r. była wykorzystywana przez spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wykonywania usług ślusarskich i napraw maszyn. W przedmiotowej sprawie spółka wystąpiła do prezydenta miasta o wyrażenie zgody na zmianę użytkowania hali z przeznaczeniem na funkcję handlowo-usługową, rozbudowę oraz dobudowanie jednej kondygnacji, na co uzyskała zgodę. Spółka wskazała, że ze względów technicznych wyłączyła ją z użytkowania.

Podatnik chciał wiedzieć, czy na spółce od dnia rozpoczęcia przebudowy hali do dnia przyjęcia do użytkowania, w związku z jej wyłączeniem z użytkowania i nie prowadzeniem w niej przez spółkę jakiejkolwiek działalności gospodarczej, spoczywa obowiązek podatkowy wg stawki podatkowej najwyższej, przewidzianej dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Spółka powołała się na art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r. nr 95, poz. 613, z późn. zm.), który stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają m.in. budynki, które ze względów technicznych nie mogą być użytkowane przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Zdaniem spółki taka sytuacja ma miejsce w omawianej sprawie.W konsekwencji spółka stwierdziła, że nie spoczywa na niej obowiązek podatkowy za rok podatkowy 2010 oraz 2011 z tytułu podatku od nieruchomości wg stawki podatkowej najwyższej.

Prezydent miasta uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe i podkreślił, że wyłączenie z opodatkowania podatkiem od nieruchomości dotyczy sytuacji, gdy przedmiot ten nie jest i - jednocześnie - nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej ze względu na zdarzenia niezależne od podatnika. Podatnik wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, który również oddalił skargę spółki i stwierdził, że „względy techniczne" powinny dotyczyć budynku lub jego części, a nie innych przyczyn, leżących po stronie podatnika. Wyłączenie budynku lub jego części z prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych nie nastąpi, gdy prowadzenie tej działalności jest niemożliwe ze względów technologicznych, czy też ekonomicznych leżących po stronie przedsiębiorcy, jak np. w czasie remontu lub rozbudowy.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 10 sierpnia 2011 r., sygn. akt I SA/Bk 246/11



[ powrót ]