We wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego Spółka podała, że jest właścicielem nieruchomości gruntowej, na której wybudowała budynek biurowo-usługowy z halą magazynową i parkingiem. Nad stropem parkingu – na wyższej kondygnacji całego obiektu, wybudowane zostały pomieszczenia biurowo-magazynowe. Poza parkingiem, na tym samym poziomie, znajdowały się także pomieszczenia użytkowe, osłonięte ścianami z każdej strony. Dostęp do parkingu pozostawał otwarty z uwagi na brak części przegród budowlanych wydzielających go z przestrzeni. W oparciu o tak przedstawiony stan faktyczny, Spółka sformułowała pytanie: czy niewydzielona z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych powierzchnia parkingu w obrębie budynku, spełniała definicję powierzchni użytkowej w rozumieniu Prawa budowlanego? Zdaniem Spółki, powierzchnia parkingu nie mogła zostać zaliczona do podstawy opodatkowania. Wydzielenie z przestrzeni przegrodami budowlanymi musi mieć miejsce ze wszystkich stron, a brak przegrody budowlanej choćby z jednej strony, uniemożliwiał uznanie parkingu za powierzchnię użytkową.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 5 września 2012 r. Wójt Gminy W. uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Zdaniem organu, parking podziemny znajdujący się w bryle budynku biurowo-usługowego z halą magazynową należało opodatkować w całości jako budynek w rozumieniu ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, ponieważ powierzchnia parkingu podziemnego mieściła się w definicji powierzchni użytkowej stanowiącej podstawę opodatkowania w podatku od nieruchomości dla budynków lub ich części. Opisany parking spełniał kryteria budynku w rozumieniu art. 2 ust 1 pkt 2) w zw. z art. 1 a ust.1 pkt 1) u.p.o.l. – będąc częścią tego budynku. Brak ścian (przegród budowlanych) z jednej lub dwóch stron, nie pozbawiał takiego obiektu charakteru budynku.

Spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który przyznał rację skarżącej. Natomiast NSA stwierdził, że: Przystępując do analizy zarzutów zawartych w skardze kasacyjnej, przede wszystkim zwrócić należy uwagę na bezsporną okoliczność, że zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku przez Spółkę, parking (garaż) mieści się w bryle budynku i stanowił jego część.W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, dla spełnienia przez obiekt budowlany przesłanki wydzielenia z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, nie jest konieczne zamknięcie obiektu ze wszystkich stron. Ustalenie podstawy opodatkowania w podatku od nieruchomości jest możliwe, jeśli istniejące przegrody – przy uwzględnieniu wszystkich kondygnacji – zakreślają granice obiektu. W rozpoznawanej sprawie organ podatkowy słusznie przyjął, że parking (garaż) mieści się na najniższej kondygnacji budynku i stanowi jego konstrukcyjną i funkcjonalną część.

W analogicznej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 12 grudnia 2014 r., sygn. akt II 3121/12, zaaprobował wykładnię art. 1a ust.1 pkt 1) u.p.o.l., dokonaną przez sąd administracyjny pierwszej instancji, który stwierdził:Z uwagi na to, że nad parkingiem znajdują się kolejne kondygnacje budynku centrum handlowego, jest on funkcjonalnie i technicznie związany z budynkiem, a w szczególności z tą częścią budynku, która pozostaje nad nim.

Z kolei w wyroku z 12 sierpnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1715/12, Naczelny Sąd Administracyjny odniósł się do znaczenia sformułowania „kondygnacja" użytego w art. 1a ust. 1 pkt 5 u.p.o.l., argumentując, że w tym wypadku odwołać należy się do definicji słownikowych (por. Słownik języka polskiego, pod red. M. Szymczaka, T. I, wyd. PWN 1984, str. 985).

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę, organ podatkowy dokonał w wydanym akcie prawidłowej interpretacji art. 1a ust. 1 pkt 1) oraz pkt 5) u.p.o.l., słusznie uznając, że parking (garaż) stanowi – jako najniższa kondygnacja – część budynku, a jego powierzchnia użytkowa, powinna zostać zaliczona do podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Pojęcia przegrody budowlanej, o którym mowa w art. 1a ust. 1 pkt 1) u.p.o.l., nie można zawężać do ściany w tradycyjnym rozumieniu tego słowa, ale należy objąć tą kategorią również takie elementy struktury budynku, jak np. filary, słupy czy kolumny, które w sensie konstrukcyjnym mogą pełnić tę samą funkcję co ściana, i które strukturalnie wydzielają budynek lub jego część z przestrzeni.

Tym samym powierzchnia parkingu podziemnego jest powierzchnią użytkową, stanowiącą podstawę opodatkowania w podatku od nieruchomości dla budynków lub ich części.