W przedmiotowej sprawie Starosta zatwierdził projekt budowlany i udzielił inwestorowi pozwolenia na budowę elektrowni wiatrowej. W odwołaniu od tej decyzji właścicielka sąsiedniej działki wniosła o jej uchylenie z powodu naruszenia przepisów art. 7, art. 77 oraz art. 107 K.p.a., które miało istotny wpływ na wynik postępowania oraz błąd w ustaleniach faktycznych dotyczących obszaru oddziaływania obiektu, bowiem obszar ten został określony bez zbadania kumulatywnego oddziaływania wszystkich przedsięwzięć, a w szczególności elektrowni wiatrowych usytuowanych w pobliżu obiektu, które nie zostały wskazane w decyzji Burmistrza Gminy i Miasta W. o środowiskowych uwarunkowaniach, w oparciu o którą to decyzję organ oparł swoje ustalenia.

Wojewoda w postępowaniu odwoławczym zbadał wszelkie przesłanki merytoryczne dotyczące przedmiotowego pozwolenia na budowę i ocenił, że są one zgodne z prawem, a decyzja organu I instancji jest prawidłowa. Odnosząc się do zarzutu odwołania dotyczącego błędu w ustaleniach faktycznych dotyczących obszaru oddziaływania obiektu, który został określony bez zbadania kumulatywnego oddziaływania wszystkich przedsięwzięć, w szczególności elektrowni wiatrowych usytuowanych w pobliżu obiektu, które nie zostały wskazane w powołanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, Wojewoda stwierdził, że decyzja ta nie jest przedmiotem niniejszego postępowania. Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach jest wydawana w ramach odrębnego postępowania administracyjnego i wiąże organ wydający pozwolenie na budowę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny badający skargę sąsiada przyznał rację organom administracyjnym. Jak wskazał z uzasadnieniu: Odnosząc się do kwestii sprawdzenia zgodności projektu budowlanego z wymaganiami ochrony środowiska, należy zgodzić się z organami administracji, iż przedmiotowa inwestycja należy do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Do wniosku o udzielenie pozwolenia na budowę inwestor załączył wydaną dla przedmiotowej inwestycji, ostateczną decyzję Burmistrza Gminy i Miasta W. z dnia [...] nr [...] o środowiskowych uwarunkowaniach. Decyzja ta korzystając z przymiotu ostateczności wiąże m.in. organ wydający decyzje o pozwoleniu na budowę – art. 86 w związku z art. 72 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. z 2013 r., poz. 1235 ze zm.).

Związanie organów architektoniczno–budowlanych treścią decyzji środowiskowej nie tylko nie pozwala na badanie jej legalności w toku postępowania o pozwolenie na budowę, ale wręcz nakazuje podporządkowanie się jej postanowieniom w toku tegoż postępowania i badanie zgodności przedłożonego projektu budowlanego z warunkami środowiskowymi w niej określonymi (vide: wyrok NSA z dnia 1 lutego 2013 r. w sprawie II OSK 2520/12, wyrok WSA w Łodzi z dnia 3 września 2014 r. w sprawie II SA/Łd 527/14, https://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Uwzględniając powyższe, Sąd oddalił skargę jako niezasadną.