[ powrót ]

Sąd Najwyższy w uchwale z 9.02.2005 roku uznał, że jeśli członek spółdzielni mieszkaniowej nie zaskarżył uchwały o wykluczeniu go ze spółdzielni i spółdzielnia wniesie sprawę o eksmisję, sąd rozpatrujący eksmisję nie może oceniać prawidłowości wykluczenia członka. Nie może więc też ustalić, że spółdzielcze lokatorskie prawo do lokum nie wygasło i że w związku z tym żądanie eksmisji jest bezpodstawne W przedmiotowej sprawie Danucie K. mieszkanie zostało przydzielone w 1980 roku jako spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu Z powodu zaległości w opłatach eksploatacyjnych rada nadzorcza spółdzielni podjęła pod koniec 2002 roku uchwałę o wykluczeniu lokatorki z grona członków spółdzielni. Lokatorka nie zaskarżyła tej uchwały. Spółdzielnia wystąpiła o eksmisję i zamieszkałych z nią członków rodziny. Sąd I instancji zajął się oceną zgodności z prawem uchwały wykluczającej lokatorkę ze spółdzielni. Jego zdaniem uchwała narusza art. 11 ust. 8 w związku z art. 11 ust. 2 pkt 2 ustawy z 2001 r. o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy. Według pierwszego z tych przepisów spółdzielcze prawo do lokalu nie może ustać w sposób mniej korzystny dla lokatora niż wynika to z art. 11 tej ustawy. Ponadto, właściciel może wypowiedzieć stosunek prawny nie później, niż miesiąc naprzód, jeśli lokator zalega z zapłatą czynszu lub innych opłat za trzy pełne okresy płatności, po uprzedzeniu go na piśmie o zamiarze wypowiedzenia stosunku prawnego i wyznaczeniu dodatkowego miesięcznego terminu do zapłaty. Spółdzielnia podjęła uchwałę o wykluczeniu Danuty K. bez dopełnienia tych obowiązków. Sąd żądanie więc oddalił uznając, że do wykluczenia nie doszło i żądanie eksmisji jest bezpodstawne.. W apelacji spółdzielnia stwierdziła, że badanie przez sąd w sprawie o eksmisję legalności uchwały o wykluczeniu ze spółdzielni jest niedopuszczalne. Narusza art. 42 prawa spółdzielczego, ustanawiający odrębny tryb kwestionowania uchwał rady nadzorczej spółdzielni art. 17 pkt 1 k.p.c., który sprawy takie przekazuje do właściwości sadu wojewódzkiego. Nie może więc rozpatrywać ich sąd rejonowy i to przy okazji rozstrzygania innej sprawy, o eksmisję. Sąd II instancji powziął wątpliwości prawne i przekazał ją do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu, który w uchwale z 9 lutego 2005 roku za wystarczające dla rozstrzygnięcia przedstawionego mu zagadnienia prawnego uznał stwierdzenie, że sąd orzekający w sprawie o eksmisję jeśli uchwał o wykluczeniu nie została zaskarżona nie jest uprawniony do ustalenia, że nie doszło do wygaśnięcia lokatorskiego prawa do lokalu wskutek niezachowania przesłanek określonych w art. 11 ust. 8 w związku z art. 11 ust. 2 pkt 2 ustawy o ochronie lokatorów. Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 9.02.2005 roku III CZP 81/2004.

[ powrót ]